موضوع این تحقیق بررسی ویژگی های حکومت دینی در اندیشه مرتضی مطهری و علی شریعتی است. درواقع در این رساله به دنبال پاسخ این سوال هستیم که: در آراء و اندیشه های مطهری و شریعتی در مورد حکومت اسلامی، چه شباهت ها و تفاوت هایی وجود دارد؟ آراء و اندیشه های این دو متفکر شیعی در مورد حکومت اسلامی، دارای شباهت ها و تفاوت هایی است. هر دو تشکیل حکومت بر اساس اسلام به عنوان یک ایدئولوژی را ضروری می دانند و از آزادی سیاسی و حق انتخاب حمایت می کنند، اما آزادی به صورت غربی بر را نمی تابند. هر دو در زمان حضور امام معصوم، او را رهبر و جلودار و همه کاره امور می دانند. اما در زمان غیبت امام معصوم، شریعتی شخصی را که متعهد به ارزش های ایدئولوژی است و با رای اکثریت مردم انتخاب می شود، حاکم جامعه دانسته و انتقال قدرت از راه های کودتا و توارث را مشروع نمی داند. مطهری در عصر غیبت تئوری ولایت فقیه را مطرح می کند که به نظر او همان ادامه راه نبوت و امامت است. به نظر او ولی فقیه با حکم امام معصوم به صورت عام معرفی شود، پس می توان گفت که خداوند هم به نوعی در این معرفی سهم دارد. ولی فقیه اگر چه توسط مردم و برای مدت موقت انتخاب می شود، اما مشروعیت او یک امر دینی و شرعی است و انتخاب مردم تنها به او قدرت اجرایی می دهد. شریعتی دموکراسی را نفی نمی کند اما با نوع غربی آن مخالف است. دموکراسی در اندیشه مطهری اگر چه جایگاهی ندارد اما آن را با قوانین اسلام در تضاد صد در صدی هم نمی بیند. امروزه اگر چه در نظام جمهوری اسلامی ایران تا حدودی افکار و اندیشه های مطهری و هم فکرانش حاکم است، اما استفاده از افکار کسانی مانند شریعتی هم در برخی موارد چالش برانگیز نبوده بلکه به استحکام نظام اسلامی کمک شایانی خواهد کرد.