پژوهش حاضر، با هدف بازشناسی مقوله ها و شاخص های معتبر و معرف تحلیل محتوای کمی و ارزیابی از میزان انطباق پایان نامه های تحصیلات تکمیلی رشته های علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد با این مقوله ها و شاخص ها انجام گرفت. این پژوهش، از حیث روش، یک پژوهش ترکیبی با هدف ساخت ابزاری معتبر به منظور ارزیابی از آثار تحلیل محتوای کمی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل 30 تن از متخصصان علوم تربیتی و روش تحقیق کشور بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. پس از بررسی آثار مهم داخلی و خارجی در حوزه تحلیل محتوا، تعداد 22 مقوله، شامل 11 مقوله ملاکی و 11 مقوله هنجاری، برای تحلیل محتوای کمی بازشناسی و سپس با تخصیص 75 گویه، سیاهه ای با عنوان «سیاهه ارزیابی از آثار تحلیل محتوای کمی» تدوین شد. روایی این سیاهه به روش داوری تخصصی و ارائه به 7 تن از متخصصان مورد بررسی و تایید گردید. پایایی این ابزار از طریق استفاده از ارزیاب دوم و ارزیابی مجدد 10 پایان نامه بعد از گذشت یک هفته و محاسبه ضریب توافق کاپای کوهن مورد بررسی قرار گرفت که با ضریب 78/. و 82/. مورد تایید قرار گرفت. پس از تهیه سیاهه و اعتباریابی آن، تعداد 50 پایان نامه تحصیلات تکمیلی انجام گرفته با روش تحلیل محتوای کمی، ارزیابی شد. نتایج این ارزیابی نشان داد که پایان نامه های مورد بررسی از نظر شاخص های معرف روش تحلیل محتوای کمی دارای عدم انطباق قابل توجهی با سیاهه است؛ هم چنین پایان نامه های دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی از بین سه دانشکده وضعیت بهتری داشت.