در سالهای اخیر هیدروژل در جا تشکیل شوندهی کیتوسان/گلیسرل فسفات به دلیل زیست تخریب پذیر بودن، زیست سازگاری و حساسیت به دما توجه زیادی را به خود جلب کرده است. این سامانهی در جا ژل شونده، محلول قابل تزریقی است که پس از تجویز به بدن به راحتی در بافت هدف قرار گرفته و شکل جامد به خود میگیرد. از آن جا که انسولین وزن مولکولی بالایی دارد، این هیدروژل گزینهی مناسبی برای دستیابی به سامانهی آهسته رهش آن است. انسولین و گلیسرول فسفات در غلظتهای مختلف در محلول کیتوسان بارگذاری شدند و رهایش برونتنی انسولین بررسی شد. نتایج نشان دادند که با افزایش غلظت گلیسرول فسفات و انسولین بارگذاری شده، رهایش انسولین از هیدروژل کیتوسان/گلیسرول فسفات کاهش مییابد. غلظت مناسب برای آزمایشهای درونتنی به منظور کنترل قند خون موشهای دیابتی انتخاب شد. پس از تزریق gp نمک زیرپوستی سامانه، نتایج به دست آمده نشان دادند که هیدروژل کیتوسان/گلیسرول فسفات حاوی انسولین، قادر است برای 5 روز قند خون موشهای دیابتی را کنترل کند.