کمدی نویسی در ایران، با اقتباس از آثار کلاسیک غربی مانند خسیس و دیگر آثار مولیر، آغاز شد. پس از آن، آثار نمایشی کمیک اولین نمایشنامه نویسان ایران مبتنی بر مضامین انتقادی، سیاسی، اجتماعی به صحنه رفتند. البته در نمایش های سنتی کمیک ایران، نظیر روحوضی و سیاه بازی نیز نقد مسایل روز وجود داشت.در سال های بعد از کودتای 1332 نمایش های کمیک شکلی ناپسند یافته و به تأتر لاله زاری مشهور شدند که در واقع سقوط تئاتر در ایران بود. از دهه ی پنجاه به بعد نمایشنامه نویسی و اجرای تئاتر در ایران تحت تأثیر آوانگارد غرب، متحول شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، نظر به معیارهای جدید اخلاقی و سیاسی، موضوعات و تا اندازه ای محتوای نمایشنامه ها تغییر کرد.رویکرد نمایشنامه نویسان برای پرداختن به موضوع های انتقادی، متناسب با آن تغییرات متفاوت شد.البته در سال های اول انقلاب، نمایش های سیاه بازی مبتذل شناخته شد و هیچ اثری از نمایش های کمیک وجود نداشت.پس از آن به دلیل درگیر شدن در جنگ تحمیلی، زمانی مناسب برای ارائه نمایش های کمدی نبود.در نتیجه حدود ده سال تئاتر ایران از کمدی و نمایش نامه های کمیک دور ماند. ما در این رساله به بررسی آثار کمیک پس از این وقفه زمانی می پردازیم. درفصل اول به کلیات طرح پرداخته شده است. فصل دوم به تاریخچه کمدی در جهان می پردازد. در فصل سوم نظرات اندیشمندان در مورد تبیین و کارکرد کمدی بر مخاطب بررسی می گردد. فصل چهارم به تاریخ نمایش کمدی در ایران می پردازد. در فصل پنجم چارچوب نظری درباره کمدی ایران پس از انقلاب اسلامی مورد بررسی قرار می گیرد. فصل ششم با تحلیل محتوایی چندی از آثار کمدی اجراشده در ایران کلیت نمایش کمدی پس از انقلاب اسلامی را مورد توجه قرار می دهد و در نهایت فصل هفتم به نتیجه گیری و ارائه پیشنهادات اختصاص یافته است. کلید واژه : کمدی، نمایش های کمیک، کمدی در ایران، تئاتر موزیکال، تئاتر لاله زاری.