قرن حاضر مملو از نوآوری های گوناگون در زمینه فناوری، کالا و خدمات جدید است؛ امّا در هیچ دوره ای مانند امروز، نیاز به نوآوری چنین حاد نبوده است. بدون شک روزبه روز بر شدّت رقابت در بازارها برای ارائه محصولات و خدمات توسّط بخش های مختلف صنعت افزوده می شود و تنها از طریق ارائ? محصولات جدید و مشتقّات آن هاست که می توان ارزش قابل توجّهی برای شرکت ایجاد کرد. هدف این تحقیق، بررسی نقش واسط ظرفیّت جذب دانش در رابطه بین سبک های رهبری (تحوّل گرا و تعامل گرا) و نوآوری سازمانی است. جامع? آماری این تحقیق، 120 شرکت تولیدی متوسّط و بزرگ شهرک های صنعتی شهرستان مشهد است. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه (با تأیید روایی به روش محتوایی و تحلیل عاملی و پایایی با محاسب? ضریب آلفای کرونباخ) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از مدل یابی معادلات ساختاری و حداقل مربّعات جزئی استفاده گردید. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل پرسش نامه های توزیعی، بین نمونه آماری 80 شرکت تولیدی که با استفاده از نرم افزارpls صورت پذیرفت، نشان داد که رابط? بین رهبری تحوّل گرا و رهبری تعامل گرا با ظرفیّت جذب دانش و همچنین رابط? ظرفیّت جذب دانش و رهبری تعامل گرا با نوآوری سازمانی، معنادار بوده است. علاوه براین، رابط? رهبری تحوّل گرا با نوآوری سازمانی معنی دار نبوده است. همچنین نقش واسط ظرفیّت جذب دانش نیز مورد تأیید و معنی دار می باشد.