تحقیقات بسیار در دهه های 70 و80 نشان دادند که کاربریهای مهم فرهنگی اعم از سینما،تئاتر،موزه ،اپرا و ... همه درگیر بحران اند و نمی توانند مخارج خود را تامین کنند، و علت اصلی این بحران بی روح بودن وتخصصی بودن بیش از حد این فضاهاست.به طور کلی می توان در نظر گرفت مجموعه ها ی نمایشی-فرهنگی به عبارتی فضاهای واقعی محصور شهری هستند که در درون آن ها کاربریهای بسیار متنوع وغیر همجنس تجاری،فرهنگی،آموزشی ،نمایشی و .... در کنار هم قرار می گیرند. محل گذران اوقات فراغت و محل برخوردهای اجتماعی و معاشرتهاست،مکانی است برای شرکت مردم در تولید فرهنگ،سرانجام جایی می توان در نظر گرفت که در آن بین شهر و شهروند، گذشته حال و آینده رابطه ای متقابل و پویا ایجاد می شود و به همین دلیل بر دیگر کاربریهای تک منظوره و کما بیش منفعل مانند موزه و گالری سنتی برتری دارد با توجه به عدم وجود فضای نمایشی معمارانه به عنوان پلی میان گذشته، حال و آینده در منطقه و به عبارتی در شهر تهران به عنوان پایتخت کشوری با بار گرانقدری از ارزش های پشت سر گذاشته در طی قرون متمادی توجه به ایجاد چنین فضایی غیر قابل انکار است.به همین دلیل نیاز به مجموعه هایی که : • در وهله اول: تشکیل گروه، هم زیستی و ارتباطات در زمینه نمایشی ، فرهنگی در آن صورت گیرد. • در مرحله دوم: با جمع بندی کاربریهای نمایشی ، فرهنگی و در واقع کاربران و انسانهایی با خصوصیات متفاوت به کم کردن فاصله ها کمک کند • و در مرحله آخر: فضایی برای گذراندن اوقات فراغت در فضا های نمایشی ، فرهنگی و ..... باشدواقعیتی انکار ناپذیر است. در ابتدا به توضیحی راجع به شناخت مفاهیم و نمایش ایرانی می پردازیم.سایت را بررسی کرده و نمونه های موردی انجام شده را تحلیل می کنیم.سپس در بخش طراحی به روند و طرح نهایی می پردازیم.