بازاریابی زیرمجموعه ای از نمایندگی تجارتی است و باید آن را در حوزه حقوق تجارت قرار دهیم. به همین دلیل باید به این نکته توجه کرد که بازاریاب، تاجر محسوب می شود یا خیر. از تعاریف تاجر و همچنین اعمال تجارتی که در قانون تجارت و لایحه تجارت ذکر شده است این گونه برداشت می شود که بازاریاب، تاجر محسوب می شود و آثار و احکام تاجر بر او بار می شود. نمایندگی تجارتی شامل چندین مصداق می شود: از جمله حق العمل کاری، دلالی، عاملی، وکالت و قائم مقامی... . با مطالعه و بررسی مصادیق نمایندگی تجارتی و مقایسه آن ها با بازاریابی، می توان ماهیت حقوقی آن را مشخص نمود. می توان تعریفی حقوقی از بازاریابی ارائه داد: بازاریابی عبارت است از جلب مشتری، انجام مذاکرات مقدماتی و در نهایت انعقاد قرارداد فروش یا اجاره کالا و خدمات به نام و حساب دیگری در مقابل دریافت اجرت یا پورسانت به طور مستقل. ویژگی های قرارداد بازاریابی از این قرارند: جائز، معین، عهدی، مستقل، احتمالی، منجز، فردی، مطلق. برای بازاریاب مسئولیت هایی از جمله حفظ اسرار تجارتی اصیل، منع رقابت تجارتی با اصیل و ... ،و همچنین مسئولیت هایی برای اصیل از قبیل ارائه اسناد و مدارک و اطلاعات مربوط به فعالیت های تجارتی خود، پرداخت اجرت بازاریاب مفروض است. اسباب زوال قرارداد بازاریابی به مانند دیگر عقود از قبیل اقاله، فسخ، اتمام مدت قرارداد، عمل به تعهدات یا حکم قانون می باشد.