فلزات سنگین ماهیتی سمی و غیر قابل تجزیه دارند و راه یافتن آنها به منابع آبی در جریان فعالیتهای صنعتی، همواره به عنوان یک تهدید و معضل زیست محیطی مطرح بوده است. یکی از راه های موثر حذف این آلودگی، استفاده از روش های زیستی است و جلبک ها با قابلیت های ویژه خود می توانند به عنوان کاندیدای مناسبی برای این منظور قلمداد شوند. استفاده از تکنولوژی و ابزارهای مهندسی ژنتیک برای ارتقای قابلیت جلبک ها در این زمینه بسیار مفید به نظر می رسد. با هدف ارتقای قابلیت جلبک کلرلا در جذب فلزات سنگین، ژن سنتتیک متالوتیونین، که محصول آن پپتیدی با قابلیت جذب فلزات سنگین است، در وکتور گیاهی pbi121 کلون گردید و با استفاده از روش الکتروپوریشن به این جلبک انتقال داده شد. پس از تایید انتقال و بیان این ژن با روش های pcr و , rt-pcr به بررسی مقاومت این جلبک در محیط های آلوده به کادمیم پرداخته شد. نتایج نشان داد جلبک تراریخته می تواند در محیط های کشت جامد f/2(شوری 25 درصد) غلظت g/mlµ 600 از ترکیب (cd2o12s3.8h2o) حاوی فلز سنگین کادمیم را تحمل کند که این مقدار g/mlµ 100 بیش از توانایی جلبک غیر تراریخته است. همچنین بررسی ها نشان داد بیان این پپتید در جلبک کلرلا باعث جذب فلز سنگین کادمیم از یک محیط مایع آلوده بهcd+2 ppm67 به میزان ppm 49 و تقلیل آن به ppm18در طی یک دوره رشد 21 روزه می گردد، در صورتی که در همان شرایط،جلبک غیر تراریخته تنها توانایی جذب ppm 12 از کادمیم را دارا بود.