زمینه و هدف: با توجه به ابهامات مرتبط با ارکسینa و چاقی، پژوهش حاضر به منظور تعیین تأثیر هشت هفته تمرین استقامتی بر سطوح پلاسمایی ارکسینa در پسران نوجوان چاق انجام شد. مواد و روش ها: در قالب طرح نیمه تجربی، دو سویه کور، 23 پسر چاق سالم و غیر فعال (میانگین سنی 62/0 ± 33/15، صدک bmi مساوی یا بالاتر از 95 درصد، نمایه توده بدن 11/2 ± 5/28 ) به طور تصادفی در دو گروه همگن، کنترل و تجربی جایگزین شدند. گروه تمرین، در هشت هفته تمرین استقامتی(40-25 دقیقه دویدن در روز با شدت 85-65 % ضربان قلب ذخیره، سه جلسه در هفته ) شرکت کردند. سطوح پلاسمایی ارکسینa، کلسترول تام، تری گلیسرید، ldl، hdl، و شاخص های تن سنجی و اکسیژن مصرفی بیشینه، قبل و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین اندازه گیری شدند. داده ها بصورت میانگین ± انحراف استاندارد و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مکرر، آزمون تعقیبی بونفرونی و تی مستقل در سطح معنی داری 05/0>p بررسی شد. یافته ها: انجام تمرین های استقامتی ضمن کاهش معنی دار شاخص های تن سنجی مانند درصد چربی، نمایه توده بدن و نسبت محیط کمر به لگن، افزایش معنی دار vo2max را به همراه داشت (05/0>p). با این حال، در سطوح پلاسمایی ارکسینa و نیمرخ لیپیدی ( کلسترول تام، ldl، hdl، تری گلیسرید ) گروه کنترل و تمرین، تفاوت معنی داری مشاهده نگردید (05/0<p). نتیجه گیری: هشت هفته تمرین استقامتی بدون تغییر سطوح ارکسینa و نیمرخ لیپیدی در بهبود ترکیب بدن پسران نوجوان چاق نقش دارد. با این حال با در نظر گرفتن برخی محدودیت های اثرگذار و غیر قابل کنترل، از جمله خواب، تغذیه، تغییرات ناشی از بلوغ و ... از طرف دیگر ابهامات مرتبط با ارکسینa و چاقی، پیشنهاد می شود در درمان چاقی تا انجام مطالعات بعدی، تنها به انجام تمرین استقامتی خاص و یکنواخت اکتفا ننموده، از فعالیت های ورزشی استقامتی متنوع و دلخواه افراد چاق استفاده نمایند.