موضوع این پژوهش در ارتباط با تهیه فرمولاسیون نانوترانسفروزومی حاوی داروی هیدروکسی اوره در جهت بهبود رهایش و افزایش کارآیی دارو و کاستن عوارض جانبی آن می باشد. هیدروکسی اوره در برخی بیماری¬های نئوپلاستیک و غیرنئوپلاستیک کاربرد دارد اما اثرات جانبی متعددی روی بیماران بجا می گذارد، بخصوص لکوپنی و ترومبوسیتوپنی. ترانسفروزوم وزیکول لیپیدی بسیار تغییرشکل یابنده ای است که توانایی فشردن خود و عبور از موانع انتقالی مانند پوست را داشته و می تواند داروی همراه خود را به بافت هدف برساند. در این پژوهش ما سعی کردیم از مزایای داروسانی پوستی و تکنولوژی حامل های دارویی بطور همزمان استفاده کنیم. برای تهیه هیدروکسی اوره نانوترانسفروزومال، از فسفاتیدیل کولین، کلسترول، تویین 80 ، سدیم داکسی کولات و داروی هیدروکسی اوره در نسبت های مناسب واز روش تبخیر فاز معکوس و هیدراتاسیون مجدد استفاده شد. سایز و بار سطحی ذرات هیدروکسی اوره ترانسفروزومال با استفاده از دستگاه dls تعیین شد.میانگین بازده بدام اندازی دارو محاسبه شد. پایداری فرمولاسیون در شرایط دمایی مختلف با اندازه گیری ee% سه بار به فواصل هر سه هفته یکبار تعیین شد.پروفایل رهاسازی هیدروکسی اوره نانوترانسفروزومال و داروی آزاد با استفاده از غشا استات سلولز بررسی شد و نشان داده شد که دارو از ترانسفروزوم به آهستگی و مداومت و در طی دوره زمانی طولانی ترنسبت به داروی آزاد رها می شود. اثر سیتوتوکسیسیته داروی فرموله بر روی سلول های سرطانی سینه رده mcf-7 با روش mtt بررسی شده و ic50 هیدروکسی اوره ترانسفروزومال و هیدروکسی اوره آزاد با استفاده برنامه pharm تعیین شده و با آزمون آماری t با یکدیگر مقایسه گردید. ترانسفروزوم های بدون دارو تاثیر معناداری روی رشد سلول ها نداشتند.از این مطالعه می توان نتیجه گرفت که فرمولاسیون ترانسفروزومی با توجه به خصوصیاتش ممکنست بتواند کارآیی داروی هیدروکسی اوره را روی رده سلول های سرطانی mcf-7 در درمان سرطان سینه افزایش دهد.