درگذشته های نه چندان دور که حد و مرز شهرها، توسط دروازه ها مشخص می شد، مبادی ورودی به شهر، از کیفیت فضایی بالایی برخوردار بود و جزو عناصر شاخص و از ویژگی های بارز هر شهر به حساب می آمد. امروزه با گسترش و توسعه شهرها، مبادی ورودی آن به مسیرهای سریع السیر، برای تردد وسایل نقلیه موتوری تبدیل شده است و زمین های مجاور آنها نیز به کاربری های مزاحم و ناسازگار با محیط اختصاص یافته است که بی نظمی و اغتشاش بصری این فضاها را تشدید می کنند. هدف از انجام این پژوهش بررسی جنبه های ادراکی- عملکردی ورودی های اصلی شهر مشهد با تاکید بر نقش آن در شکل گیری تصویر ذهنی زائران و گردشگران می¬باشد. ورودی های اصلی شامل ورودی محور نیشابور و محور قوچان است. در انجام این مطالعه از دو روش اسنادی و پیمایشی استفاده شده است. در روش اسنادی ابعاد نظری موضوع مورد مطالعه تدوین شده و در روش پیمایشی برای درک تصویر ذهنی مسافرین به تکمیل پرسشنامه و مصاحبه پرداخته¬ و جهت تحلیل داده¬ها و اطلاعات از نرم افزارهای spss استفاده شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می¬دهد که وجود کارخانه ها و کارگاه ها، زمین های باز، کمبود فضای سبز و فضاهای تفریحی، بناهای فرسوده و ... باعث شده که مسافران با کلیتی ناخوشایند و بی هویت از شهر در ابتدای ورود به آن مواجه شوند و تصویر مطلوبی در ذهن آنها ایجاد نگردد.