پژوهش حاضربه منظور روشن سازی و رفع ابهام مقدر از افکار استاد رضا داوری اردکانی، متفکر معاصر ایرانی، در باب تفکر و فلسفه انجام شده است. از این منظر سعی ما در این پژوهش مطالعه و بررسی، ونقد افکار و آراء ایشان از طریق مراجعه مستقیم به آثار و تألیفاتشان از زمان گذشته تا به امروز است. در ابتدای این پژوهش به طرح و بحث موضوعات و مباحث مهم در این باب پرداخته ایم از قبیل: تعریف فلسفه(گفت وجود در گوش زمانی بشر به زبان زمان) ، ویژگی های فلسفه (الف): فلسفه مانند علم آموختنی نیست. ب): فلسفه با عالم خاص خود متناسب است، ج): اینکه فلسفه قائم بر فیلسوفان نیست بلکه مطلب برعکس است، چگونگی پدیدآمدن نگاه فلسفی ، چیستی حقیقت (که بدون درک آن فهم بسیاری از افکار ایشان ممکن نیست) ، دفاع از فلسفه در عین انتقاد از آن ، منظور از پایان یافتن فلسفه، نقدهای کلی برفلسفه از نظر ایشان. سپس به بررسی و تحلیل: چیستی فلسفه اسلامی ، ویژگی های مهم فلسفه ی اسلامی ، طرح فیلسوفان اسلامی (جمع بین دین و فلسفه) ، موفقیت یا شکست این طرح از نظر ایشان پرداخته ایم و شباهت ها و اختلاف های رضا داوری اردکانی با متفکران پیشین اسلامی را مورد بررسی و مطالعه قرار داده ایم و در فصل آخر: چیستی تفکر ، انواع تفکر اصیل (دینی، عرفانی، شعری،فلسفی) ، نسبت فلسفه با تفکر و انواع آن، پایان فلسفه، تکلیف تفکر بعداز پایان فلسفه را مورد بررسی و تحلیل قرار داده ایم. نکات مهمی که، با روشن شدن معانی آن ها، امکان این امر به وجود می آید که، به زوایای مختلف افکار داوری اردکانی راه یابیم، عبارتنداز: تعریف حقیقت و به دنبال آن تعریف فلسفه و تفکر. ایشان حقیقت را ظهور و انکشاف وجود می داند که در هر دوره ای ظهوری خاص دارد پس حق به دومعنا است، در معنای اول حق همان وجود است و در معنای دوم حق، ظهور وجود است؛ و به دنبال این تعریف از حقیقت، فلسفه گفت وجود در گوش زمانی بشر به زبان زمان و تفکر به گوش دادن به ندای وجود در احوال و اوقات حیرت و فطرت ثانی تعریف شده است.