تراوائی و انتخاب پذیری غشاهای پلیمری جداسازی گازی همواره در مقابل هم قرار دارند. یکی از مؤثرترین روش هائی که به منظور بهینه سازی این دو پارامتر از غشا توسعه یافته، استفاده از ترکیب نانوذرات معدنی دارای خواص جداسازی خوب، با ماتریس پلیمری و تولید غشاهای آمیخته است. در این پروژه تأثیر افزودن نانو رس بر خواص غشاهای پلیمری ساخته شده از پلی اتر سولفون مورد بررسی قرار گرفت. غشاهای پلیمری خالص و غشاهای آمیخته با نانوذرات خام، اصلاح شده با پارانیتروآنیلین و همچنین غشای آمیخته با triton x-100 به روش وارونگی فازی مرطوب ساخته شد. از تغییر مقدار نانو رس افزوده شده بین ۰٫۵ تا 3 درصد وزنی و همچنین فراوری سطح ذرات، برای افزایش چسبندگی آن ها به پلیمر، می توان به عنوان های پارامتر رهائی نام برد که بر خواص غشاها موثر اند و در این پروژه مورد ارزیابی قرار گرفت. خواص جداسازی غشاهای پلیمری خالص و غشاهای آمیخته با تست تراوائی توسط گازهای خالص دی اکسید کربن و متان، بررسی خواص ظاهری با دستگاه fesem، تحلیل ساختار شیمیایی و کریستالی نانوکامپوزیت و ذرات با آنالیزهای ftir و xrd صورت گرفت و تست حرارت سنجی برای تعیین دمای انتقال شیشه ای با دستگاه dsc انجام و با یکدیگر مقایسه شد. افزایش نانوذرات در تمامی موارد منجر به حصول خواص جداسازی بالاتری نسبت به نمونه خالص شد. اما بهترین نتایج در محتوای ۰٫۵% وزنی از نانو رس به دست آمد که با اصلاح ذرات بهبود نسبی در انتخاب پذیری و کاهش اندکی در تراوایی ایجاد شد.