سیستم هیستامینرژیک مرکزی دارای تاثیرات تنظیمی بر رفتارهای شبه اضطرابی هم در حیوانات و هم در انسان است. این تاثیرات از طریق رسپتور h1 و h2 میانجیگری میشود. تست epm(elevatd plus-maze( برای بررسی تاثیرات اضطراب زایی یا اضطراب زدایی داروها در جوندگان بکار میرود. شواهد نشان می دهند که فعالیت (bnst) bed nucleus the stria terminalis رفتار شبه اضطرابی را در انسانها و حیوانات تنظیم می کند. در مطالعه حاضر تاثیر تزریق داروهای هیستامینرژیک در bnst رت های نر نژاد ویستار بر رفتارهای شبه اضطرابی مورد مطالعه قرار گرفته است. بکارگیری هیستامین (2ug/rat,1,0/.5) به صورت دو طرفه به دورن bnst، سبب افزایش oat% (%open arm time) و oae% (open armentries( شد ولی تاثیری روی فعالیت حرکتی که نشان دهنده یک پاسخ اضطراب زدا است نداشت. تزریق دوزهای مختلف پیریل آمین، آنتاگونیست رسپتور h1، (5,10,20 ug/rat) به صورت دو طرفه، تاثیرات معنی داری بر پارامترهای شبه اضطرابی در تست مذکور نداشتند. تزریق دوزهای رانیتیدین، آنتاگونیست رسپتور h2, (5,10 , 20 ug/rat) پاسخهای اضطراب زدایی موثر هیستامین (2ug/rat) را معکوس کرد. نتایج نشان می دهد که هیستامین ممکن است رفتارهای شبه اضطرابی را در هسته bnst از طریق هر دو گیرنده h1 و h2 تعدیل کند.