اصطلاح "جدال شرطها" اصطلاحی است که برای توصیف وضعیتی به کار می رود که در آن فرم های ایجاب و قبولی که بین طرفین مبادله شده است حاوی مندرجات متفاوتی می باشد و قرارداد طرفین نیز بر پایه همین فرم های متفاوت شکل گرفته است. یکی از مهمترین تفاوت های میان کنوانسیون un و ucc در رویکرد این دو کنوانسیون نسبت به مساله "جدال فرم ها" می باشد. راه حل ارائه شده توسط کنوانسیون cisg به خاطر اینکه تکلیف شروط قراردادی را مشخص نمی نماید و ابهام موجود در شروط مندرج توسط موجب و قابل را بر طرف نمی کند باعث بروز مشکل می گردد. از سوی دیگر در رویکرد کامن لا به مساله جدال فرم ها کامن لا نیز همین مشکل مبهم ماندن شروط وجود دارد.