سرمایه گذاری مستقیم خارجی عامل مهمی در رشد و توسعه اقتصادی، رفع شکاف پس انداز- سرمایه گذاری، انتقال تکنولوژی، دانش فنی و شیوه های نوین مدیریتی محسوب می شود. تحقیق حاضر در صدد بررسی تاثیر متغیرهای کلان اقتصادی به ویژه زیرساختها بر جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی و رشد اقتصادی در کشورهای منتخب شرق و غرب آسیا طی دوره زمانی2011-1980 می باشد. بنابراین تفکیک زیرساختها به دو بخش اجتماعی و اقتصادی مورد بررسی قرار گرفته است. مدلهای مورد استفاده در تحقیق با توجه به شرایط کشورهای منتخب آسیایی در چهار معادله طراحی شده در یک سیستم معادلات همزمان با استفاده از روش حداقل مربعات دو مرحله ای نشان می دهد که زیرساختهای اجتماعی و اقتصادی بیشترین تاثیر را بر جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی و رشد اقتصادی در کشورهای منتخب شرق آسیا در مقایسه با کشورهای غرب آسیا داشته است. بطوریکه تاثیر ضرایب زیرساختهای اجتماعی و اقتصادی بر رشد اقتصادی کشورهای منتخب شرق آسیا به ترتیب70/0 و 60/0 می باشد و تاثیر ضرایب فوق نیز بر جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی در کشورهای مذکور به ترتیب 19/0 و 25/0 می باشد. این در حالی است که ضرایب تاثیرگذار زیرساختهای اجتماعی و اقتصادی بر رشد اقتصادی کشورهای منتخب غرب آسیا به ترتیب 26/0 و 10/0 و همچنین تاثیر ضرایب نامبرده بر جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی نیز به ترتیب 07/0 و 05/0 بوده است. تاثیر زیرساختهای اجتماعی بر رشد اقتصادی هر دو گروه از کشورهای منتخب شرق و غرب آسیا بیش از زیرساختهای اقتصادی می باشد. این در حالی است که تاثیر ضرایب زیرساختهای اقتصادی بر جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی کشورهای منتخب شرق آسیا بیش از زیرساختهای اجتماعی آن کشورها می باشد ولی این تاثیر برای کشورهای منتخب غرب بر عکس می باشد