اغلب سیستم های واقعی رفتاری غیر خطی دارند. برای یک سیستم غیرخطی پاسخ سیستم با ضربه تحریک کننده متناسب نیست. همچنین برای چنین سیستمی قانون برهم نهی به شکست می انجامد. مطالعات نظری نشان می دهد، ایجاد اختلالی با دامنه بزرگ در یک پلاسما منجر به اثرات غیرخطی می شود. در صورتیکه اثرات پاشندگی و غیر خطی در محیط همدیگر را خنثی کنند، نوعی ساختار پایا در پلاسما شکل می گیرد که با عبور از پلاسما، شکل و دامنه خود را به خوبی حفظ می کند. این ساختار، سالیتون نامیده می شود. حال اگر یک اختلال پتانسیل جایگزیده و خودسازگار را در پلاسما قرار دهیم، این اختلال می تواند به یک یا چند سالیتون که جواب پایای سیستم است، تقسیم شود. از سویی، اگر سرعت اختلال مذکور از مرتبه ای باشد که ذرات موجود در محیط بتوانند به آن عکس العمل نشان دهند، برخی از آنها بسته به علامت بارشان، داخل پتانسیل به دام می افتند که آنها را ذرات محبوس می نامند. مثلا برای یک پروفایل پتانسیل با دامنه مثبت، ذرات به دام افتاده الکترون ها هستند. در این پایان نامه نقش ذرات محبوس در تولید این ساختارهای جایگزیده، از طریق شبیه سازی آن، مورد بررسی قرار گرفته است. به همین منظور یک نسخه کد ذره ای-سیالی تهیه شده است. کد مذکور ابتدا توسط یک آزمون دقیق مورد امتحان درستی قرار گرفته است. رویکرد این آزمون به این شیوه است که از جواب خوسازگار و پایای سیستم استفاده کرده و پایداری آنرا توسط کد بررسی خواهیم کرد. سپس با استفاده از یک پروفایل جایگزیده و خودسازگار که جواب پایای سیستم نیست، فرایند تولید سالیتون را مطالعه خواهیم کرد.