دریاچه ارومیه در شمال غرب ایران یکی از بزرگترین و مهمترین اکوسیستمهای آبی کشور و به عنوان پارک ملی از طرف کنوانسیون بین المللی رامسر معرفی شده است. با توجه به افزایش دما، تغییرات زیاد در بارندگی و همچنین وقوع خشکسالی در حوضه دریاچه ، تراز سطح آب دریاچه در معرض تغییرات قرار دارد. در این تحقیق با استفاده از شبکه های نروفازی (anfis) نوسانات سطح دریاجه ارومیه ناشی از تغییر اقلیم برای دوره 2100-2000 شبیه سازی گردید. ورودی های ماهانه مدل جهت شبیه سازی در این تحقیق عبارت بودند از بارش وارد بر سطح دریاچه، متوسط دمای حوضه آبریز دریاچه و دبی ورودی به دریاچه برای بررسی قابلیت این روش در شبیه سازی آنالیز عدم قطعیت انجام گردید که نتایج حاکی از آن بود که مدل شبکه های نرو-فازی با کاربرد همزمان دبی ورودی، بارندگی و دمای متوسط ماهانه دارای دقت خوبی در شبیه سازی تراز آب دریاچه می باشد. بررسی نقش تغییر اقلیم بر تراز آتی دریاچه ارومیه تحت دو سناریوی a2 و b2 از سری سناریوهای sres تحت دو مدل had cm3 و csiro حاکی از افزایش مشابه دما و کاهش غیر همسان بارش در هر دو مدل فوق بود. مدل hadcm3 تحت سناریوی a2، افزایش در میانگین سالانه دما و کاهش در میانگین تراز سالانه سطح دریاچه به ترتیب 80/2 درجه سانتی گراد و 60/4 متر و تحت سناریوی b2، افزایش در میانگین سالانه دما و کاهش در میانگین تراز سالانه سطح دریاچه به ترتیب 35/2 درجه سانتیگراد و 93/3 متر را پیش بینی می کند. مدل csiro تحت سناریوی a2، افزایش در میانگین سالانه دما و کاهش در میانگین تراز سالانه سطح دریاچه به ترتیب 65/2 درجه سانتیگراد و 24/4 متر و تحت سناریوی b2، افزایش در میانگین سالانه دما و کاهش در میانگین تراز سالانه سطح دریاچه به ترتیب 36/2 درجه سانتیگراد و 83/3 متر را پیش بینی می کند. سرانجام با مقایسه دو مدل تحت سناریوها a2 و b2 از سناریوهای گازهای گلخانه های مشاهده گردید که مدل hadcm3 یک حالت بحرانی تری را برای شرایط آتی دریاچه ارومیه تحت سناریوی a2 پیش بینی می کند و دریاچه تحت سناریوی a2 پیش بینی می کند و دریاچه تحت سناریوی a2 تا سال 2100 تقریبا خشک می شود.