مقدمه : در این مطالعه بر آن شدیم تا به بررسی و مقایسه دوزهای 1 میلی گرم و 5 میلی گرم اپی نفرین در بازگرداندن فعالیت مکانیکال قلب و گردش خون خود به خودی در احیای قلبی ریوی بیماران بپردازیم. مواد و روشها: در این مطالعه که از نوع کارآزمایی بالینی دوسوکور میباشد 100 بیمار تحت احیای قلبی-ریوی (cpr) در بیمارستان امیرالمومنین(ع) تهران طی سالهای 90-89 بررسی شدند. بیماران بطور تصادفی در دو گروه مساوی قرار گرفتند. در گروه اول ( 50 نفر ) طی احیای قلبی-ریوی mg 1 اپی نفرین وریدی و در گروه دوم ( 50 نفر ) mg 5 اپی نفرین وریدی تزریق گردید. در تمامی بیماران برقراری گردش خون خود به خودی و نتایج حاصل از cpr بررسی گردید و نتایج در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت.آنالیز داده ها توسط نرم افزار آماریspss 16 انجام شد. نتایج : میانگین سنی کل بیماران 73/65 سال با انحراف معیار 6/14 سال بود. 64 نفر معادل 64% مذکر و 36 نفر معادل 36% مونث بودند. در بررسی نتایج حاصل از cpr مشخص شد که از میان 100 مورد احیای قلبی-ریوی، 87 مورد معادل 87% منجر به فوت شده و 13 مورد معادل 13% نیز زنده ماندند.احیای قلبی-ریوی موفق در بیماران دریافت کننده اپی نفرین به میزان mg 1 برابر با 4 مورد بود و در بیماران دریافت کننده اپی نفرین به میزان mg 5 در 9 بیمار مشاهده شد که اختلاف آماری معنی داری در این زمینه میان دو گروه بیماران وجود داشت. (p=0.001) بحث: اپی نفرین دارویی وازوپرسیو وابسته به دوز بوده و استفاده از دوز بالای آن( 5 میلی گرم ) در مقایسه با دوز معمول ( 1 میلی گرم ) بطور معنی داری منجر به افزایش بیشتر برقراری گردش خون خود به خودی بیماران و فعالیت مکانیکال قلب طی احیای قلبی-ریوی می گردد.