این آزمایش به منظور ارزیابی تأثیرات هیبرید، پژمردن و افزودنی باکتریایی بر ارزش تغذیه ای و کیفیت تخمیر سیلاژ ذرت انجام شد. سه هیبرید ذرت علوفه ای رایج در ایران (647، 700 و 704) در مرحله شیری برداشت و سپس به مدت 24 ساعت در مزرعه پژمرده و در طول تئوری 5/2 سانتی متر خرد و با افزودنی اکوسایل ( لاکتوباسیلوس پلانتاروم) تیمار شدند. سپس، در سیلوهای آزمایشگاهی 5/3 لیتری سیلو شدند. سیلاژ هیبرید 704 کمترین مقدار پس آب (5/24 میلی لیتر در کیلوگرم علوفه تازه) و بیشترین قابلیت هضم آزمایشگاهی نسبت به دو هیبرید دیگر داشت. مقدار اتانول در این هیبرید قابل اندازه گیری نبود. روی هم رفته, سیلاژ هیبرید 704 دارای خصوصیات بهتری برای سیلو کردن نسبت به دو هیبرید دیگر بود, که می تواند به مقدار ماده خشک بالای این هیبرید بر گردد. بهبود کمی در خصوصیات تخمیر سیلاژهای ذرت در جواب به افزودنی میکروبی مشاهده شد. در سیلاژهای تیمار شده با اکوسایل، درصد ماده خشک و لاکتات بالاتر و اتانول پایین تر از سیلاژهای تیمار نشده بود. ph سیلاژهای پژمرده شده کمتر از سیلاژهای پژمرده نشده بود. درصد ماده خشک، کربوهیدرات های محلول در آب و قابلیت آزمایشگاهی سیلاژهای ذرت پژمرده شده نسبت به سیلاژهای پژمرده نشده، بیشتربود. ph در سیلاژهای پژمرده شده در مقایسه با سیلاژهای پژمرده نشده بعد از 100 روز سیلو کردن کمتر بود. تفاوت در ph سیلاژها می تواند به خاطر مقدار ماده خشک سیلاژهای پژمرده شده, در مقایسه با سیلاژهای پژمرده نشده باشد. در کل, نتایج این مطالعه نشان دهنده تفاوت در ارزش تغذیه ای سیلاژ هیبریدهای مختلف ذرت می باشد. اثر پژمردن بر تخمیر و ارزش تغذیه ای سیلاژ ذرت نسبت به افزودنی باکتریایی بیشتر بود و در کل باعث بهبود کیفیت سیلاژ ذرت شد.