مقدمه: هدف مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر فلوکستین بر آسیب dan اسپرم، میزان سرمی هورمون تستوسترون و توان بارورسازی آزمایشگاهی موش های سفید آزمایشگاهی را متاثر نماید، صورت پذیرفته است، و این که آیا عصاره دانه انگور سیاه می تواند باعث بهبود اثرات سوء فلوکستین بشود ؟ مواد و روش ها: برای این منظور موش ها به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم بندی شد شامل گروه یک: کنترل، گروه دو: عصاره دانه انگور سیاه،گروه سه: فلوکستین وگروه چهار: عصاره دانه انگور سیاه و فلوکستین. و به مدت 42 روز به صورت دهانی تیمار شدند. در طی 25و42 روز بافت بیضه ی، نمونه ی سرمی و نمونه اسپرم تمامی موش ها برداشته شد. ضریب تمایز لوله ای، ضریب میوزی، ضریب اسپرمیوژنز، ضریب سلول های سرتولی، سلول های لیدیک و لنفوسیت ها، میانگین قطر لوله های منی ساز، ارتفاع اپیتلیوم زایشی لوله های منی ساز و میانگین ضخامت کپسول بافت بیضه، قابلیت زنده ماندن، تحرک، بلوغ هسته ای، آسیب dna اسپرم، توان باروری آزمایشگاهی موش ها، میزان تغییرات کربوهیدرات و چربی داخل سیتوپلاسمی سلول های رده اسپرماتوژنر مورد ارزیابی قرار گرفت. در این بررسی همچنین تاثیر بالقوه ی فلوکستین و عصاره دانه انگور بر روی ظرفیت آنتی اکسیدانتی بافت بیضه و مالون دی-آلدئید بافتی، بررسی شد. نتایج: بررسی های بافت‎شناسی نشان دادند که فلوکستین بر روی ضریب تمایز لوله ای (tdi)، ضریب میوزی(mi)، ضریب اسپرمیوژنز (spi)، ضریب باز سازی(ri)، ضریب سلول های سرتولی(sci) و تعداد سلول های لیدیک تاثیر منفی دارد. تمامی پارامترهای مربوط به اسپرم در موش های تیمار شده با فلوکستین پایین تر از موش های کنترل بود. آسیب به dna اسپرم به شکل پیشرونده ای در طول زمان تشدید یافته بود. توان باروری آزمایشگاهی موش های تیمار شده فلوکستین کاهش یافته بود. ظرفیت آنتی اکسیدانتی بافتی نیز کاهش پیدا کرده و میزان مالون دی آلدئید بافت بیضه افزایش یافته بود. در میزان سرمی هورمون تستوسترون نیز کاهش قابل توجهی مشاهده شد. . تغییرات ضخامت کپسول بیضه و قطر لوله های منی ساز در بین 4 گروه تغییر معنی داری نشان نداد. ولی ارتفاع اپیتلیوم لوله های منی ساز در گروه فلوکستین نسبت به گروه کنترل کاهش یافته بود. از طرفی نیز عصاره دانه انگور سیاه توانست اثرات سوء فلوکستین را کاهش دهد. در ضمن بافت بیضه همه گرو ه ها در برابر رنگ آمیزی سودان بلک و پاس واکنش نرمالی نشان دادند و هیچ گونه تغییر قابل توجهی مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج ما نشان داد که متعاقب مصرف فلوکستین، تغییرات عمده ای در بافت بیضه و سلول های زایگر رخ می دهد، که به نوبه ی خود قادر هستند تا عملکرد فیزیولوژیک سلول های زایگر را دچار اختلال نمایند. همچنین این وضعیت قادر است، تا در طول زمان بر روی بلوغ اسپرم ها و ژنوم آنها نیز تاثیر منفی بگذارد، که این آسیب توان باروی موش ها را کاهش می دهد. که با مصرف هم زمان فلوکستین همراه با عصاره دانه انگورسیاه که یک آنتی اکسیدانت قوی است، می توان عوارض آن را کاهش دهد. کلید واژه ها: 1: فلوکستین 2: عصاره دانه انگور سیاه 3: توان باروری آزمایشگاهی 4: پارامتر های اسپرم 5: بافت بیضه

ترومای غیر نافذ بیضه (ubtt) که جراحات و صدمات ورزشی شایع ترین علت آن را تشکیل می دهند، می تواند پیامد هایی از کوفتگی تا پارگی کامل بافت بیضه را در پی داشته باشد. از سوی دیگر، از آنجایی که وقوع ترومای بیضه در سابقه میزان بالایی از مردان نابارور به چشم می خورد، مطالعه حاضر به منظور ارزیابی کارایی سیلدنافیل (sf)که دارای خواص آنتی اکسیدانتی و ضد التهابی می باشد، به عنوان ترکیب محافظ در برابر آسیب های ناشی از ubtt در بیضه طرف مقابل در موش سفید کوچک آزمایشگاهی صورت گرفت. 36 سر موش در 6 گروه 6 تایی به طور تصادفی تقسیم بندی شدند. گروه 1: کنترل، گروه 2: ubtt، گروه 3: ubtt+sf، گروه 4: vit e+ubtt، گروه 5: sf و گروه 6: vit e. برای ایجاد تروما متعاقب جراحی محوطه شکمی و بیرون آوردن بیضه، یک وزنه 5 گرمی از ارتفاع 10 سانتی متری بر روی بیضه سمت چپ انداخته شد. نمونه گیری پس از پایان دوره مطالعه صورت گرفت و اسپرم های گرفته شده از اپی دیدیم سمت مقابل، برای ivf و ارزیابی خصوصیات مختلف به محیط کشت انتقال یافتند و بافت بیضه سمت راست برای تثبیت به محلول فرمالین 10% منتقل شد. مقاطع با رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین، رنگ شدند.ubtt موجب کاهش معنی داری در وزن بیضه، شاخص های اسپرماتوژنز (ضرایب تمایز لوله ای، اسپرمیوژنز، بازسازی لوله های منی ساز) و پارامتر های استریولوژیک (قطر و ارتفاع اپی تلیوم لوله های اسپرم ساز،) به همراه تغییرات مورفولوژیک شدید در بافت بیضه گردید. علاوه بر این، ubtt کاهش معنی داری در تعداد، میزان تحرک و توان باروری اسپرم ها و در عین حال افزایش معنی داری در میزان اسپرم های مرده و غیرطبیعی را موجب گردید. حال آنکه تجویز داروی سیلدنافیل متعاقب تروما بهبود قابل ملاحظه ای را فراسنجه های فوق سبب گردید. یافته های به دست آمده از این مطالعه نشان می دهد که ترومای غیر نافذ یک طرفه به واسطه برهم زدن تعادل سد خونی- بیضه ای، ایجاد پاسخ های ایمونولوژیک و تولید سطوح بالای گونه های فعال اکسیژن موجب آسیب بیضه طرف مقابل می شود، در حالی که داروی سیلدنافیل به واسطه مهار رادیکال های آزاد و دارا بودن اثرات ضد التهابی تا حدودی می تواند موجبات بهبود عوارض سوء ناشی از ubtt در بافت بیضه سمت مقابل را فراهم آورد.