چکیده زبان و ادب فارسی با تحقیق و پژوهش ،پیوندی دیرینه و ناگسستنی دارد ؛چرا که رشد و پویایی آن مرهون پژو هشگران بزرگ و برجسته ای است که با همت و تلاش بی وقفه ،راه آشنایی هر چه بیشتر نسل امروز را با مشاهیر ادب فارسی و آثار ارزنده آنها گشوده و حلقه پیوند گذشته و حال قوم ایرانی بوده اند.بسیاری از این پژو هشگران به دلیل برخورداری از موهبت ذوق شعری و انس با شعر کلاسیک فارسی و ممارست و تحقیق در متون کهن،موجبات بالندگی و شکوفایی این ذوق را در خود فراهم نموده و در زمینه شعر نیز طبع آزمایی کرده اند. علی اصغر با بررسی تحلیلی شعر محققان یاد شده در سه حوزه صور خیال، محتوا و زبان روشن شد که: مضمون اشعار مورد بررسی همان مضامین کلیشه ای قدماست و رخدادهای عصر بسیار اندک و عمدتاً به صورت غیر مستقیم در آنها انعکاس یافته است.در عرصه صور خیال،اشعار مورد بررسی ،بیشتر تقلید استادانه ای از شاعران مبرّز کلاسیک و فاقد ابتکار در حوزه های مربوط است.اندک نوآوری شاعرانه این حوزه به تشبیهات یاسمی اختصاص دارد.در حوزه زبان نیز در حالیکه کهن گرایی در اشعار فروزانفر و ساخت ترکیبات جدید در حال و هوای ترجمه از ویژگی های زبانی حکمت و یاسمی است،توجه به الفاظ اصیل فارسی ویژگی مشترک هر سه شاعر محقق است. حکمت،غلامرضا رشید یاسمی و بدیع الزمان فروزانفر،سه تن از محققان بنام ادب فارسی اند که دلبسته شعر و شاعری بوده و در قوالب و زمینه های گوناگون شعر سروده اند.