تقریباً همه ملت ها ضرورت حمایت و حفظ اشیای فرهنگی و تاریخی را پذیرفته اند. رهیافت ها و نیز کارایی هریک از آنهادرسطح ملی و بین المللی به میزان قابل ملاحظه ای متفاوت است پس لازم است کارهای زیادی در سطح ملی وبین المللی صورت گیرد. به نظر می رسد میان آنچه برای عتیقجات و آثار هنری لازم است انجام شود و آنچه در عمل رخ می دهد، شکاف فزاینده ای وجود دارد. در پژوهش حاضردر بخش اول که به دو فصل تقسیم شده است درفصل اول مطالبی راجع به تعاریف وکلیاتی درمورد اموال فرهنگی پرداخته می شود و درفصل دوم قوانین ایران و قوانین وضع شده بین المللی در خصوص این اموال بررسی می شود. سپس در بخش دوم به طرح مسئله استرداد اموال فرهنگی پرداخته شده می شود.در فصل دوم آن ،کارهایی که درسطح بین المللی برای حمایت از این اشیاء فرهنگی صورت گرفته است،مورد بررسی قرار می گیرد.