پژوهش حاضر با هدف مقایسه سطح سرمایه فکری در کتابخانه های مرکزی دانشگاه های دولتی و کتابخانه های عمومی شهر اصفهان در سال تحصیلی 1391-1392 انجام شد. این پژوهش از نوع کاربردی بوده و روش پژوهش توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری 98 نفر بود که شامل کلیه کارکنان کتابخانه های مرکزی دانشگاهی و کتابخانه های عمومی تابع نهاد کتابخانه های عمومی استان اصفهان در سال تحصیلی 1391- 1392 بود. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته بر اساس نظریه بونتیس ( 2001 ) با ضریب آلفای کرونباخ 95/0 استفاده شد. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای 84 نفر به عنوان نمونه انتخاب شد که پس از توزیع پرسشنامه 2/89 درصد یعنی 75 نفر به آن پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش نشان داد در سطح معنی داری (05/0 p<) میانگین مولفه های سرمایه فکری، سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری، و سرمایه رابطه ای در کتابخانه های دانشگاهی به ترتیب برابر 23/3، 35/3، 88/2 ، و 41/3 و میانگین مولفه های سرمایه فکری، سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری، و سرمایه رابطه ای در کتابخانه های عمومی به ترتیب برابر 80/3، 82/3، 65/3، 93/3 بوده است. یافته ها نشان داد که میزان سرمایه فکری، سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری، و سرمایه رابطه ای در کتابخانه های عمومی بیشتر از میزان این مولفه ها در کتابخانه های دانشگاهی است. همچنین در خصوص سطح سرمایه فکری در کتابخانه های دانشگاهی و عمومی شهر اصفهان از نظر ویژگی های جمعیت شناختی (جنسیت، سن، میزان تحصیلات، رشته تحصیلی، نوع کتابخانه، و سابقه خدمت ) تفاوت معناداری وجود ندارد و از نظر ویژگی سمت تفاوت معناداری وجود دارد. نتایج نشان داد که میزان سرمایه فکری در کتابخانه های عمومی بیشتر از میزان سرمایه فکری در کتابخانه های دانشگاهی است.

در این پایان نامه به سه مبحث تسهیم دانش ، قابلیت جذب دانش و بهبود کیفیت علمی از دیدگاه اعضای هیئت علمی در سه دانشگاه اصفهان ، علوم پزشکی اصفهان و آزاد اسلامی واحد خوراسگان پرداخته شده است . نتیجه این پایان نامه نشان دهنده این است که تسهیم دانش زیربنایی برای استقرار قابلیت جذی دانش و هر دو آنها زیربنایی برای استقرار بهبود کیفیت علمی در دانشگاه هستند .