هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر آموزش هوش هیجانی بر آمادگی اعتیاد و ناگویی عاطفی در دانشجویان پسر دانشگاه شهید چمران اهواز بود. جامعه¬ی آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان پسر مقطع کارشناسی مشغول به تحصیل دانشگاه شهید چمران اهواز در سال92-91 بودند.نمونه اولیه شامل 623 نفر پسر بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند و سپس 30 دانشجوی پسر که نمره آن¬ها در مقیاس آمادگی اعتیاد و ناگویی عاطفی بالاتر از یک انحراف معیار از میانگین بود و همچنین واجد ملاک¬های ورود به گروه¬ها بودند، گزینش شدند. دانشجویان به طور تصادفی به دو گروه (گروه آزمایش و گروه گواه) اختصاص داده شدند. ابزار مورد استفاده شامل مقیاس آمادگی اعتیاد و مقیاس ناگویی عاطفی بود. مداخله طی 8 جلسه آموزشی در مورد گروه آزمایش اعمال شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری مانکوا مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که آموزش هوش هیجانی، آمادگی اعتیاد و ناگویی عاطفی افراد گروه آزمایش را در مقایسه با گروه گواه کاهش داده است. این یافته¬ نشان می¬دهد که آموزش هوش هیجانی می¬تواند به عنوان یک روش آموزشی مؤثر، آمادگی اعتیاد و ناگویی عاطفی افراد را کاهش دهد و زمینه¬ی اصلاح و بهبودی آن¬ها را فراهم نماید.