هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر 8 هفته تمرین هوازی بر شاخص¬های سردرد میگرنی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به میگرن بود. بدین منظور، تعداد 12 بیمار مبتلا به میگرن به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت نمودند. در نهایت 8 نفر (میانگین سن 3/12±12/34 سال، قد 1/9±8/170 سانتی¬متر و وزن 9/10±25/68 کیلو گرم) توانستند برنامه تمرینی هوازی (دویدن) 8 هفته¬ای را با تکرار 2 جلسه در هفته، با شدت 14-16 مقیاس درک فشار بورگ و 40-45 دقیقه (تمرین اصلی 20-25 دقیقه و گرم کردن و سرد کردن هر کدام 10 دقیقه) در هر جلسه به پایان برسانند. طرح تحقیق به مدت 16 هفته به طول انجامید و شاخص¬های میگرن (شامل تکرار، شدت و مدت سردرد)، کیفیت زندگی، درصد چربی و همچنین آمادگی هوازی به ترتیب توسط پرسشنامه ثبت سردرد روزانه، پرسشنامه hit-6، کالیپر و آزمون هوازی یو-یو مورد ارزیابی قرار گرفت. علاوه بر این موارد شاخص توده بدن (bmi) نیز محاسبه گردید. عملیات آماری از طریق آزمون t - همبسته و در سطح معناداری کمتر از 05/0 و با استفاده از نرم افزار spss19 انجام گرفت. نتایج مطالعه نشان داد که به دنبال 8 هفته برنامه تمرینات هوازی، تکرار روزهای میگرن در هر ماه (025/0=p)، شدت حملات میگرن (024/0=p) و مدت حملات میگرن در هر ماه (031/0=p) در بیماران مبتلا به میگرن به طور معناداری کاهش یافت. همچنین، سطح آمادگی هوازی آزمودنی¬ها بعد از دوره تمرینی به طور معناداری بهبود یافت (001/0=p). کیفیت زندگی بیماران میگرنی نیز بهبود یافت؛ اما، معنادار نبود (066/0=p). درصد چربی بدن (024/0=p) و bmi (018/0=p) نیز به طور معنا¬داری کاهش یافت. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می¬توان بیان کرد که تمرین هوازی با شدت بالا ممکن است گزینه¬ای مناسب برای درمان پیشگیرانه میگرن در افراد مبتلا باشد. بنابراین، چنین برنامه¬های تمرینی ضمن کاهش بروز شاخص¬های میگرنی موجب بهبود آمادگی هوازی افراد نیز می¬شود. واژگان کلیدی: میگرن، تمرین هوازی، شدت سردرد، مدت سردرد، تکرار سردرد، کیفیت زندگی