فرایند کوپلیمریزاسیون امولسیونی متداول وینیل استات/بوتیل آکریلات و بوتیل آکریلات/استایرن در حضور مخلوط سورفکتانت های سدیم دی اکتیل سولفوسوکسینات آنیونی، نونیل فنل اتوکسیلات (غیر یونی) و پلی دی متیل سیلوکسان (pdms) با نسبت های متفاوت سورفکتانت pdms انجام شد.

پلیمر شدن وینیل استات و کوپلیمر شدن آن با اتیلن به روش امولسیونی با آغازگر آمونیوم پرسولفات تحت فشار 10 بار (گاز نیتروژن و اتیلن)، دردمای 55 درجه سانتیگراد صورت گرفت. درنسبت 30 به 60 درصد منومر وینیل استات به آب ، امولسیون تک فاز و پایداری ایجاد گردید. با افزایش غلظت آغازگر در کوپلیمریزاسیون امولسیونی، درصد جامد و وزن پلیمر نمونه ها، افزایش یافت. کاهش دما از 55 به 45 درجه ی سانتیگراد باعث کاهش درصد جامد و کاهش درصد تبدیل وینیل استات گردید. افزایش دما تا 70 درجه ی سانتیگراد، موجب افزایش درصد جامد و افزایش ناگهانی و شدید درصد تبدیل وینیل استات و کاهش درصد اتیلن در کوپلیمر نهایی گردید. کمک حلال هپتان منجر به افزایش حضور کومنومر اتیلن در محلول امولسیونی واکنش و در نهایت افزایش درصد اتیلن در زنجیر کوپلیمر شد. نونیل فنول اتوکسیلات، به عنوان امولسیون کننده استفاده شدکه موجب افزایش کوپلیمریزاسیون وینیل استات با اتیلن شد که میزان اتیلن موجود در زنجیرهای پلیمر افزایش یافت. پلی وینیل الکل به عنوان پایدار کننده ی محیط امولسیونی استفاده شدکه باعث افزایش ویسکوزیته و چسبندگی محصول نهایی گردید. درصد تبدیل وینیل استات و در پی آن درصد تبدیل کوپلیمر وینیل استات-اتیلن، با افزایش مقدار پلی وینیل الکل، روندی صعودی نشان داد. افزایش پلی وینیل الکل به مقدار کم، در ابتدا منجر به افزایش حضور اتیلن در کوپلیمر گردید اما بعد از نسبت بهینه ی مقدار پلی وینیل الکل به مقدار امولسیفایر، دوباره کاهش درصد اتیلن مشاهده شد. مطالعه و انجام محاسبات بر روی طیف های 1hnmr 400 نمونه ها، حضور اتیلن در کوپلیمر نهایی را از 13/6 تا 34 درصد تأیید نمود. دیاگرام های dsc-60 ، کاهش tg از 34 تا 12 درجه ی سانتیگراد را در پی افزایش درصد وزنی پلی وینیل الکل، نشان داد.