هدف اصلی این تحقیق، بررسی عوامل تأثیرگذار بر مدیریت سرمایه در گردش شرکت ها است. در این تحقیق، میزان سرمایه در گردش به دو جزء عملیاتی (سرمایه در گردش مورد نیاز) و مالی (مانده نقدینگی خالص) تفکیک شده به عنوان متغیر وابسته تحقیق و با توجه متغییر های آزمون شده در تحقیقات پیشین مخارج سرمایه ای، نسبت بدهی، نسبت گردش وجه نقد، نسبت رشد و بازده به عنوان متغیر مستقل استفاده شده است. ابتدا از بین جامعه در دسترس با استفاده از فرمول محاسبه نمونه کوکران، شرکت های نمونه را تعیین و پس از آن با استفاده از رگرسیون چند متغیره به بررسی فرضیات پرداخته شده است. نتایج حاصل از 142 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1385 تا 1390 استخراج شده اند. پس از تجزیه و تحلیل داده های آماری و آزمون فرضیه ها معنی دارای رابطه ها را مورد آزمون قرار داده شد و نتایج نشان می دهند که مخارج سرمایه ای، گردش وجه نقد و رشد تأثیر معنی داری بر روی سرمایه در گردش مورد نیاز دارند و هم چنین نسبت بدهی، نسبت گردش وجه نقد و بازده تأثیر معنی داری بر روی مانده نقدینگی خالص دارند.