محدوده مورد مطالعه در شمال غربی نوار سنندج- سیرجان و در غرب و شمال غربی شهر ازنا قرار گرفته است. برحسب مطالعات پتروگرافی، میکاشیست های منطقه از دو گروه اصلی آمفیبول-میکاشیست ها و کیانیت-میکاشیست ها تشکیل شده است. سه مرحله دگرشکلی (d1, d2, d3) و دو مرحله دگرگونی (m1, m2) در منطقه شناسایی شده است. فاز دگرشکلی d1 قدیمی ترین دگرشکلی مشاهده شده در منطقه است. در طی دگرشکلی d1 دگرگونی m1 رخ داده که با مجموعه کانیایی آمفیبول سدیک- فنژیت- کلینوپیروکسن- پلاژیوکلاز- کیانیت مشخص می شود. آثار دگرشکلی d2 بصورت شیستوزیته s2 نمایان شده است. دگرگونی نسل دوم m2 همزمان با دگرشکلی d2 صورت گرفته است که با مجموعه کانیایی آمفیبول کلسیک- مسکوویت- بیوتیت- کلریت و آندالوزیت مشخص می شود. در دگرشکلیd3 چین ها بصورت چین های کوچکتر بر روی یال های چین های نسل دوم مشخص شده اند. دما- فشار محاسبه شده با استفاده از برنامه ترموکالک نشان می دهد پاراژنز کانی ها در مرحله m1 دارای دمای °c 100±624 و فشار kbar2/1±7/17 و در مرحله m2 دمایی در حدود °c7/1±524 و فشاری در حدود kbar3/1±21/7 می باشد. با توجه به ژئوترموبارومترهای کالیبره، محدوده پایداری پاراژنز کانی ها در مرحله دگرگونی m1 در طیف دمایی°c 638-601 با میانگین دمایی °c 5/619 و فشار kbar17-09/16 می باشد. هم چنین پاراژنز کانی ها در مرحله دوم دگرگونی m2 دمای °c 498 و فشار kbar5/4 را نشان می دهد. با توجه به نمودارهای کالیبره شده محدوده پایداری کانی های در مرحله m1 در محدوده رخساره اکلوژیت و میدان پایداری پاراژنز کانی های مرحله m2 با محدوده رخساره آمفیبولیت هم خوانی دارد. مجموعه دگرگونی ژان در تریاس پایانی بر اثر فرورانش پوسته اقیانوسی تتیس به زیر ایران مرکزی تشکیل شده است و در کرتاسه بالا آمده و در میوسن در برخورد میان آفرو-عربی و خرده قاره ایران مرکزی بر روی زاگرس رانده شده است.