این تحقیق تکنیک های گسترش یافته پیانو را در آثار منتخبی از آهنگسازان نیمه دوم قرن بیستم که پیشرفت چشمگیری داشته است، مورد مطالعه قرار می دهد و چالش های تفسیری نواختن این تکنیک ها را بررسی می کند. وا‍ژه تکنیک های گسترش یافته به طور مستقیم به تکنیک هایی اشاره می کند که در دوره های باروک، کلاسیک و رمانتیک رایج نبوده و معمولاً نیازمند انجام اعمالی در داخل پیانو می باشند که در قرن بیستم توسط آهنگسازان آمریکایی ظهور کرد. در فصل اول به اولین استفاده غیر معمول از ساز پیانو و معرفی این تکنیک ها با ذکر نمونه از آهنگسازان پرداخته می شود و فصل دوم شامل تمریناتی می باشد که نوازنده را در نحوه اجرای درست تکنیک هدایت می کند. فصل سوم مربوط به نت نگاری نوین می باشد. همان طور که صدا، هارمونی و تفکر قرن بیستم از دوره های قبل متفاوت شد، نت نگاری هم در قرن بیستم با تحول خاصی روبه رو گشت. امروزه خیلی از آهنگسازان دارای نت نگاری منحصر به فرد می باشند اما نمونه های بسیاری از این نت نگاری نوین بین المللی شده است که در این تحقیق به ذکر آن ها پرداخته می شود.