شادی، امید و قدردانی از جمله هیجان های موثر در سلامت روان می باشند که توجه مستمر و تلاش در جهت ارتقای آنها بسیار حائز اهمیت است. بدین منظور در سال های گذشته، برخی از روان شناسان و پژوهشگران کوشیده اند روش هایی برای افزایش میزان شادی، امید و قدردانی در افراد ارائه دهند. از جمله این روش ها می توان به آموزش های دینی و معنوی اشاره کرد. لذا هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مولفه های شناخت و عمل به وظایف دینی بر میزان شادی، امید و قدردانی دانشجویان بود. جامعه آماری تمامی دانشجویان موسسه آموزش عالی المهدی در سال تحصیلی 1392-1391 بودند. از میان کلیه ی دانشجویان المهدی، 40 نفر به عنوان نمونه مقدماتی که کمترین نمره شادی، امید و قدردانی را کسب کرده بودند، انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند.گروه آزمایش 8 جلسه آموزش مولفه های شناخت و عمل به وظایف دینی دریافت کرد و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای به کار رفته در این پژوهش پرسشنامه شادکامی آکسفورد، پرسشنامه امید بزرگسالان و پرسشنامه قدردانی صفتی بود. بعد از اجرای پرسشنامه ها، روش تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی صورت گرفت. در این پژوهش دو گروه آزمایش وکنترل از نظر مشخصات دموگرافیکی همگن بودند. میانگین سنی شرکت کننده ها(84/1±)52/21 بود. مقایسه میانگین نمرات پس آزمون در گروه های مورد مطالعه و تحلیل کوواریانس نمرات آنها نشان داد که آموزش گروهی مولفه های شناخت و عمل به وظایف دینی بر میزان شادی(001/0p<)، امید(002/0p<) و قدردانی(002/0p<) دانشجویان موسسه آموزش عالی المهدی در مرحله پس آزمون موثر بوده است. در مجموع نتایج این پژوهش نشان داد، آموزش مولفه های شناخت و عمل به وظایف دینی در افزایش میزان شادی، امید و قدردانی دانشجویان موثر بوده است.