مشکلی که همواره با بیشتر فرایندهای جداسازی غشایی همراه است، گرفتگی غشاست. اصلاح غشا، یک راه حل جهت کاهش گرفتگی غشاها و افزایش تنوع غشاهای ساخته شده برای کاربردهای جدید و بهبود یافته است. در مقایسه با دیگر مواد غشایی، سطح غشای پلی اکریلونیتریل، به آسانی قابل اصلاح است و گروه نیتریل روی سطح غشای پلی اکریلونیتریل این قابلیت را دارد که به سایر گروه های عاملی تبدیل گردد. در این مطالعه، به طور کلی، دو نوع اصلاح سطح جدید روی غشای الیاف توخالی پلی اکریلونیتریل صورت گرفت. در روش اول، برای اصلاح شیمیایی غشا، محلول هیدروکسیدسدیم به کار گرفته شد. هیدرولیز سطح غشای پلی اکریلونیتریل با هیدروکسیدسدیم، منجر به تشکیل گروههای کربوکسیل روی سطح گردید. سپس، برای بهبود آب دوستی سطح، پلی اتیلن گلایکول، توسط واکنش شیمیایی روی سطح غشای هیدرولیز شده تثبیت شد. در روش دیگر، غشای الیاف توخالی پلی اکریلونیتریل ‏آمیدوکسیم، از فرایندی که توسط محلول هیدروکسیل‏آمین روی غشای پلی اکریلونیتریل صورت گرفت، ساخته شد که در ادامه، این غشا، جهت جذب یون های نقره به کارگرفته شد. برای تحلیل واکنش ها و حضور گروه های عاملی، طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه استفاده شد در حالی که افزایش آب دوستی سطح غشا با اندازه گیری زاویه تماس تعیین شد. بعد از فرایند هیدرولیز، اگرچه میزان تراوش آب 28 درصد کاهش یافت اما میزان دفع pva-30kda و نسبت بازیابی شار به ترتیب 14درصد و 13 درصد افزایش یافت. اتصال پلی ‏اتیلن‏گلایکول به سطح غشای هیدرولیز شده منجر به کاهش زاویه تماس آب به 21 درجه گردید. بررسی نتیجه ‏ی طیف سنجی تبدیل فوریه، پدیدآمدن پیک‏ های جدید درcm-11660 و cm-11608 برای غشای واکنش داده شده با هیدروکسیل‏آمین را نشان می‏دهد که دلیلی بر حضور گروه آمیدوکسیم روی سطح غشاست. ضمن آن که جذب نقره به میزان mg/cm228/0، حاکی از توانایی گروه آمیدوکسیم در جذب یون‏های فلزی از جمله نقره است.