این پایان نامه بعد از بررسی لغوی و ادبی محاربه و افساد فی الارض و ذکر اجمالی دیدگاه فقهای شیعه و سنی به ماهیت محاربه و افساد از جنبه های مختلف پرداخته است؛ براین اساس هرگاه اقدام کسی به محاربه و اعمال زور، سبب ارعاب مردم و سلب امنیت از زندگی و مال و ناموسشان گردد، چنین عملی محاربه و افساد در زمین است و مشمول اطلاق آیه و روایات خواهد بود، چه اینکه غرض اصلی او ارعاب و سلب امنیت مردم باشد و چه اینکه غرض اصلی او مورد دیگری باشد. به طور کلی هر عملی که موجب ارعاب اهالی یک منطقه شود یا به عبارت دیگر هر عملی که بالقوه موجب ارعاب باشد اگر چه که ارعاب به عللی فعلیت نیابد؛ از مصادیق محاربه با خدا و پیامبر و سعی در افساد در زمین است . در بررسی موارد مشابه افساد فی الارض - «بغی» و «تروریسم» « جرم سیاسی» پنج فرق میان محاربه و بغی بیان شده است و از آن جا که ماهیت جرم محاربه و افساد ایجاد اختلال در امنیت عمومی است، پس می تواند بارزترین مصداق آن سارق مسلح باشد. در پایان ضمن بررسی محاربه و افساد در قوانین موضوعه ایران، بر این نکته تصریح شده که تعمیم احکام محاربه و افساد در قانون مجازات ایران و مصر به موارد مختلف عملی غیر اصولی و خلاف موازین شرعی و حقوقی می باشد.