رانیتیدین در گروهی از داروها به ‏نام مسدودکننده‏های h2 قرار دارد. این دارو میزان ترشح اسید در معده را کاهش می‏دهد و برای جلوگیری از سوءهاضمه، رفلکس اسید معده، زخم معده و سوزش معده مصرف می‏شود. در این مطالعه، پایداری توتومری‏های رانیتیدین، اطلاعات ساختاری، اوربیتال‏های homo و lumo (انرژی‏ها و شکل‏ها)، ??homo-lumo gap، نمودارها و داده‏های uv-vis، ممان‏های دوقطبی، بارهای مولیکن، ثابت‏های تعادل و پایداری ترمودینامیکی و سنیتیکی در حلال آب (به‏ عنوان حلال بیولوژیک) و بعضی از حلال‏های مختلف (خلا،et-oh و dmso) برای توتومری‏های رانیتیدین توسط روش dft-b3lyp/6-31g** بررسی شده است. نتایج به‏دست آمده نشان می‏دهد که، کدام یک از فرم‏های ساختاری مولکول رانیتیدین بر روی گیرنده h2 اثر می‏کند و همچنین در اثر فرایند توتومری و تغییر حلال، هم پارامترهای ساختاری و هم خواص الکترونی در مولکول رانیتیدین تغییر می‏کند. شکل‏های homo در حلال‏های مختلف، متفاوت است اما شکل‏های lumo مشابه هستند. بنابراین، خواص توتومری‏های رانیتیدین نه‏ تنها به انرژی‏های homo، lumo و اختلاف انرژی بین آنها در حلال‏های مختلف وابسته است، بلکه همچنین به شکل‏ها و نواحی اوربیتال‏های homo، lumo و ممان‏های دوقطبی نیز بستگی دارد.در خلا، آب و اتانول توزیع اوربیتال homo در سمت حلقه فوران رانیتیدین متمرکز شده است. توزیع اوربیتال‏های homo در این نواحی، به‏خصوص در حلال‏های آب و اتانول (به ‏عنوان حلال‏های پروتیک ) بسیار مهم هستند. شکل اوربیتال homo رانیتیدین از آمین نوع سوم (°3)، حلقه فوران تا گوگرد اتری طول می‏کشد که این موضوع در حلال آب، به ‏عنوان یک حلال بیولوژیک اهمیت بیشتری دارد. برخی از واکنش‏ها و برهمکنش‏های بیولوژیکی رانیتیدین (به ‏مانند الکترون‏دوستی ) به این خواص و شکل اوربیتالی homo مربوط می‏شود. شباهت نواحی و شکل‏های اوربیتالی lumo در سمت گروه نیترو رانیتیدین خواص و واکنش‏پذیری (به ‏مانند هسته ‏دوستی ) مشابه‏ ای را برای توتومرهای رانیتیدین فراهم می‏سازد.. براساس داده‏های نظری (روش dft-b3lyp/6-31g**) و مطالعات ساختاری، بخش‏های مختلف توتومری t1-h در حلال آب (فرم ترمودینامیکی رانیتیدین) که دارای برهمکنش‏های احتمالی هستند مشخص شدند. بیان این گفته مهم است که مولکول رانیتیدین در فرم توتومر t1-h (حالت ترمودینامیکی) با ممان دوقطبی 77/14 دبای خیلی آب‏دوست است. بنابراین، برهمکنش بین t1-h و حلال آب خیلی قوی است و در نتیجه بین t1-h با گیرنده h2 برهمکنش خوبی رخ نمی‏دهد. در این مورد، فرم توتومری t1-h (حالت ترمودینامیکی) برای به ‏دست آوردن آزادی نسبی در حلال آب و ایجاد برهمکنش بهتر با گیرنده h2 به فرم توتومری t3 (حالت سنیتیکی با ممان دوقطبی 75/5 دبای) تبدیل می‏شود.