چکیده افزایش جمعیت و مصرف دستگاه‏های الکتریکی و ارتباطی آنچه تحت عنوان محیط امواج الکترومغناطیس شناخته می‏شود را مورد توجه روز افزون قرار می‏دهد. این امر سبب پدیده‏ای نظیر آلودگی امواج الکترومغناطیسی در این محیط می‏شود. همانطور که مرسوم است یکی از راهکارهای مقابله با این آلودگی که هم محیط را دربر می‏گیرد و هم عملکرد دستگاه‏های مذکور را مختل نمی‎کند، استفاده از سپر‏ها یا لایه‏های پوششی می‏باشد. امروزه با پیشرفت سریع علوم و توجه ویژه به علوم نانو، سپرهای محافظتی با حداقل ضخامت، هزینه‏ی اولیه‏ی مناسب و کمترین ضرر زیست محیطی پس از طی طول عمر مفید، مطلوب می¬باشند. در این مطالعه تهیه یک کامپوزیت پلیمری مطلوب برای این سپر تداخل امواج الکترومغناطیس، مورد بررسی‏قرار‏گرفت. پس از مطالعه و تحقیق، سپرهایی بر پایه‏ی پلی‏وینیل‏الکل و پرکننده‏‏‏یی از گرافن نانوساختار -تولیدشده به روش الکتروشیمیایی- آماده‏شده و عملکرد آن‏ها برای کاهش شدت امواج عبوری بررسی‏شدند. برای بررسی عملکرد این سپرها، بر اساس استاندارد‏ها و نقشه‏های موجود دستگاهی ساخته شده و سپس عملکرد سپرها تحت تابش میدان الکترومغناطیس بررسی‏شد. ضمن آن‏که مقدار بهره‏ی‏محافظت این فیلم با فیلم‏های حاوی پلی‏آنیلین به عنوان یکی از مواد مطرح در این زمینه مقایسه شد. سپرهای تولیدی با سه درصد وزنی 2، 4 و 6 درصد از گرافن در ماتریس پلیمری پلی‏وینیل ‏الکل بهره‏ی‏استحفاظ میانگین 3/35، 8/36 و 5/34 دسی‏بل در بازه‏ی 1مگاهرتز تا 1گیگاهرتز از خود نشان دادند. این مقدار از بهترین حالت سپر حاوی2درصد وزنی پلی‏آنیلین در همان ماتریس پلیمری با میانگین 2/27 دسی‏بل بهتر می‏باشد. کلمات کلیدی گرافن، نانوساختار، سنتز الکتروشیمیایی، کامپوزیت پلیمری، سپر تداخل امواج الکترومغناطیس .