در این تحقیق مدل ساده ای از سه ساختمان مجاور سه ، دو و سه طبقه تحت مولفه های افقی و عمودی حاصل از حرکات موازی گسل و عمود بر گسل با بزرگا و اختلاف فاز های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. در مدلهای سازه ای در نظر گرفته شده هر طبقه شامل یک تیر صلب و دو ستون دارای صلبیت محوری بدون جرم بوده که با دو فنر دورانی غیرخطی و دو میراگر دورانی خطی به هم متصلند. جهت مدل کردن نیروی ضربه بین ساختمانها از مدل ویسکوالاستیک غیرخطی استفاده شده است. سیستم معادلات دیفرانسیل درگیر حاکم بر مدل به روش رانگ-گوتای مرتبه چهارم حل گردیده است. برای مدل های در نظر گرفته شده نتایج نشان می دهد، با فرض رفتار خطی مصالح: 1-ضربه سبب کاهش جابجایی نسبی در طبقات ساختمان دوطبقه میانی گردیده و همچنین برای ساختمان سه طبقه سمت چپ، نیروی ضربه سبب کاهش جابجایی نسبی در طبقات اول و دوم و افزایش آن در طبقه سوم میگردد، و در ساختمان سه طبقه سمت راست نیروی ضربه سبب افزایش جابجایی نسبی در طبقات میگردد؛ و همانطوری که انتظار می رود ماکزیمم نیروی ضربه در طبقات بالاتر رخ می دهد و همچنین با افزایش فاصله (d) نیروی ضربه ابتدا افزایش و سپس کاهش می یابد. بعبارتی ماکزیمم نیروی ضربه به ازایd > 0 می تواند رخ دهد.2- اختلاف فاز می تواند سبب افزایش بیش از دو برابری حداکثر نیروی ضربه و حداقل فاصله لازم جهت جلوگیری از برخورد ساختمانها گردد. با فرض رفتار غیرخطی مصالح : 3- ضربه می تواند سبب افزایش حداکثر جابجایی نسبی و تغییر شکل ماندگار در طبقات ساختمان ها ی میانی و کناری گردد. 4- تغییر شکل های پلاستیک سبب کاهش حداکثر نیروی ضربه، تعداد ضربات بین ساختمانها و حداقل فاصله لازم جهت جلوگیری از برخورد آنها، نسبت به حالتی که رفتار مصالح خطی است، می گردد. 5-اختلاف فاز در تحریک پایه ها می تواند سبب افزایش 5/1 تا دو برابری حداکثر نیروی ضربه و حداقل فاصله لازم جهت جلوگیری از برخورد ساختمانها گردد. 6- برای مدل های در نظر گرفته شده در این تحقیق اثر مولفه افقی حرکت زمین بر حداکثر نیروی ضربه و فاصله لازم جهت جلوگیری از برخورد غالب بوده و اثر مولفه های عمودی و دورانی حرکت زمین ناچیز می باشد.