ساختار مالکیت و نگهداشت وجه نقد، از عوامل مهم تاثیرگذار بر ارزشیابی شرکت ها می باشد. برخی از پژوهش های خارجی صورت گرفته، بیانگر آن است که برای شرکت های با تمرکز مالکیت بالا ودارای شیوه های حاکمیت قوی، نگهداشت وجه نقد تأثیری مثبت بر ارزش شرکت دارند و بالعکس. در ایران پژوهش های چندانی در مورد رابطه ساختار مالکیت و سطح نگهداشت وجه نقد شرکت ها صورت نگرفته است، لذا هدف اصلی این مقاله بررسی تآثیر نگهداشت وجه نقد و تمرکز مالکیت بر ارزشیابی شرکت ، در بورس اوراق بهادار تهران است. در راستای این هدف، اطلاعات 6 ساله (1390-1384) 135 شرکت، مطالعه گردید. برای آزمون فرضیه ها از رگرسیون چند متغیره با استفاده از داده های ترکیبی استفاده شده است. نتایج پژوهش بیانگر آن است که بین نگهداشت وجه نقد ،مالکیت شخصی و درجه تمرکز مالکیت با معیار ارزشیابی شرکت (نسبت q) رابطه معنی داری وجود دارد، اما بین تغییر ساختار مالکیت و معیار ارزشیابی شرکت (نسبت q)، رابطه معناداری رابطه معنی داری وجود ندارد.