یکی از جنبه های مهم در کیفیت محصول، قابلیت اطمینان می باشد. قابلیت اطمینان یک محصول، عملیات یا عملکرد موفقیت آمیز و نبود خرابی در محصول و میزان اعتماد و اطمینان به آن را نشان می دهد. بسیاری از محصولات با افزایش عمر و یا استفاده تنزل می کنند و این به طور طبیعی قابلیت اطمینان محصول را تحت تاثیر قرار می دهد. هنگامی که عملکرد محصول به زیر سطح مطلوب کاهش می یابد پس از آن به محصول، دارای خرابی گفته می شود. در دنیای واقعی، جمع آوری داده ها و یا دسترسی به ویژگیهای دقیق سیستم اغلب به دلیل اطلاعات ناقص یا غیر قابل حصول و رویکرد احتمالاتی به تحلیل قابلیت اطمینان متعارف دشوار می باشد. از این رو برای حل این مشکل، نظریه مجموعه فازی در ارزیابی قابلیت اطمینان سیستم بکار می رود. تحلیل و مدلسازی سیستمهای دارای عدم قطعیت و پیچیده با روش منطق فازی در مقایسه با روشهای ریاضی و مدلسازی کلاسیک می تواند مناسب تر باشد. قابلیت اطمینان فازی بر اساس مجموعه ی فازی می باشد. هنگامی که نرخ خرابی فازی باشد با توجه به قاعده کلی توسعه یافته زاده قابلیت اطمینان به صورت فازی محاسبه می شود.