پژوهش حاضر، شعر و شخصیت تهامی شاعر عرب در قرن پنجم هجری را مورد نقد و بررسی قرار میدهد. او از زادگاه خود تهامه به شام مهاجرت کرد و بیشتر عمر خود را در آنجا گذرانید. گفته شده است که تهامی به صورت مخفیانه وارد مصر شد تا برخی قبایل را به شورش علیه فاطمیان دعوت کند.اما فاطمیان مطلع شده و او را دستگیر و به زندان افکندند و سپس او را به قتل رساندند. برجسته ترین موضوعات شعری تهامی به ترتیب اهمیت،رثا،مدح،حسب حال،فخر،عتاب و غزل است. ارزش مدایح تهامی بخاطر وجود پندها و نکته های حکمی در آن و نیز توجه به فضایل اخلاقی است. رثای او نیز دربردارنده ی فلسفه و دیدگاه خاصی به زندگی و مرگ است و سادگی الفاظ در آن موج میزند. دلیل عمده ی این ساده پردازی،همان جنبه ی عاطفی و احساسی است که منشأ سرودن اشعار وی بوده است.تشبیه، استعاره، جناس و تکرار نیز مهمترین فنونی است که شاعر در تصاویر خود از آن بهره گرفته است.تصویر در شعر وی اغلب پویا و متحرک است،به ویژه در مراثی و حبسیات؛چراکه حاصل تجربه ی شخصی خود شاعر هستند.همین تصاویر در مدایح،اغلب جزئی و هدف از آن توضیح،تأکید یا تزئین است.