در حال حاضر دو فناوری در ساخت سلول های خورشیدی غالب است: فناوری نسل اول و نسل دوم. فناوری نسل اول بر پایه ویفرهای سلیکونی با ضخامت µm300-400 است. تکنولوژی نسل دوم یا تکنولوژی لایه نازک، براساس لایه نشانی نیمه هادی روی بسترهای شیشه ای، فلزی یا پلیمری، در ضخامت های nm100 است و با قابلیت هایی مانند انعطاف پذیری و هزینه مواد اولیه پایین تر اندازه ی سلول تا 100 برابر بزرگتر از اندازه سلول ساخته شده با تکنولوژی نسل اول برای مصارف غیرصنعتی مناسب هستند. بازده سلول های نسل اول که اغلب سلول های بازار را تشکیل می دهند به دلیل کیفیت بالاتر مواد، از بازده سلول های نسل دوم بیشتر است. انتظار می رود اختلاف بازده میان سلول های دو نسل با گذشت زمان کمتر شده و تکنولوژی نسل دوم جایگزین نسل اول شود. در این پایان نامه روش های افزایش بازده سلول های خورشیدی ارگانیک بررسی شده و یک روش پیشنهاد و بهبود داده شده است. در این پایانامه روش استفاده از به دام انداختن هندسی نور و طراحی های لایه ی فعال خود افزاینده برای افزایش جذب نور بررسی شده و داده های موجود با استفاده از روش درون یابی از مراجع [11] و [12] بدست آمده و این داده ها با استفاده از جعبه ابزار curve fitting نرم افزار مطلب روی یک سری منحنی منطبق شده و سپس معادلات این منحنی ها با کمترین خطا و درجه انتخاب شده و با ترکیب این معادلات، معادلات مورد نظر از جمله جذب، بازده کوانتومی خارجی، بازده در ساختار دام انداختن هندسی نور و متوسط جذب، بازتاب پذیری، قدرت جذب در واحد حجم در ساختار طراحی های لایه ی فعال خود افزاینده در این کار بدست آورده شده است. سپس نقاط بهینه معادلات برای بدست آوردن ساختار مطلوب با استفاده از نرم افزار مطلب بدست آورده شده است.