هدف از تحقیق حاضر مقایسه تأثیر فراوانی بازخورد خود¬کنترلی پس از کوشش¬های خوب و ضعیف بر اکتساب و یادداری یک تکلیف پرتابی در کودکان 10تا 11 ساله می¬باشد شرکت کنندگان تکلیفی را تمرین کردند که می¬بایست از پشت خطی که 3 متر از مرکز هدف فاصله داشت قرار می¬گرفتند و با دست غیر¬برتر و با چشمان بسته به سمت هدف متحد المرکزی به شعاع 10 سانتی¬متر بود نشانه روی کردند و تنها به بازخوردی که آزمون¬گر ارائه می کرد توجه می¬کردند و از این طریق از محل پرتاب آگاه می¬شدند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی بر اساس فراوانی به سه گروه تقسیم شدند و نهایتاً پس از مرحله اکتساب به شش گروه خود¬کنترل تقسیم شدند، گروه اول بازخورد را با فراوانی 33 درصد پس از کوشش¬های خوب ،گروه دوم بازخورد را با فراوانی33 درصد پس از کوشش¬های ضعیف ، گروه سوم بازخورد را با فراوانی 50 درصد پس از کوشش¬های خوب ،گروه چهارم بازخورد را با فراوانی 50 درصد پس از کوشش¬های ضعیف ،گروه پنجم بازخورد را با فراوانی 100 درصد پس از کوشش¬های خوب وگروه ششم بازخورد را با فراوانی 100 درصد پس از کوشش¬های ضعیف درخواست می¬کردند. از آمار توصیفی، تحلیل واریانس مرکب، آزمون تعقیبی توکی (tukey) و آزمون تحلیل واریانس یک¬سویه (anova) ، تحلیل واریانس دو¬سویه (two-way anova)) برای مقایسه داده ها استفاده گردید. در مرحله اکتساب، بین نمرات گروه خود¬کنترل پس از کوشش¬های ضعیف با فراوانی 33درصد و100 درصد تفاوت معنادار وجود داشت . ولی بین بقیه گروه¬ها تفاوت معناداری نبود. در مرحله اکتساب بین میانگین گروه¬های پس از کوشش¬های خوب، تفاوت معناداری مشاهده نشد. در مقایسه شش گروه در اکتساب تفاوت معناداری بین 33درصد و100 درصد وجود داشت. نتایج در مرحله یادداری نشان داد در هر دو گروه پس از کوشش¬های خوب و ضعیف، تفاوت بین گروه 100 درصد و50 درصد معنادار بود و در مقایسه بقیه گروه¬ها تفاوت معناداری وجود نداشت. در مقایسه بین شش گروه در مرحله یادداری نیز تنها تفاوت بین دو گروه 100 درصد و 50 درصد پس از کوشش های ضعیف معنادار بود و در مقایسه بقیه گروه¬ها تفاوت معناداری وجود نداشت. این نتایج نشان دهنده کارآمدی استفاده از فراوانی بازخورد بیشتر و پس از کوشش¬های ضعیف و خوب برای یادگیری بهتر کودکان می-باشد.