به منظور بررسی نقش کودهای ریز مغذی آهن، آزمایشی درشرایط گلدانی به صورت طرح بلوک کامل تصادفی، در سه تکرار انجام شد. فاکتورها شامل چهار نوع کود آهن دار (سولفات آهن، سکوسترین آهن، نانوکودهای خضرا و بیوزر) به دو روش1) مصرف تمام مقادیر به صورت خاکی در زمان کاشت، 2) مصرف در دو مرحله 4 هفته و 8 هفته به صورت برگپاشی پس از کاشت با غلظت 2 در 1000 و مقدار مصرف آن در هر مرحله 20 درصد مصرف خاکی و یک نمونه شاهد (بدون مصرف کود آهن) بود. نانو کود کلاته های آهن (خضرا و بیوزر) و کود سکوسترین آهن در مقادیر5، 10 و 15 کیلوگرم در هکتار و سولفات آهن در مقادیر 30، 60 و90 کیلوگرم در هکتار مصرف شد. در هر گلدان 10 عدد بذر جوانه دار سویا کاشته و در مرحله چهار برگی به تعداد 3 بوته در هر گلدان تنک شد. در مرحله گلدهی نمونه از برگ¬های کامل انتهائی نمونه برداری شد و میزان عناصر غذایی نیتروژن، منیزیم، آهن، روی، منگنز و مس تعیین گردید. در مرحله برداشت محصول، تعداد غلاف، طول غلاف، تعداد دانه در غلاف، ارتفاع بوته، وزن اندام هوایی و وزن هزار دانه و عملکرد دانه و میزان آهن، روی، مس و منگنز، درصد روغن و پروتئین دانه نیز تعیین گردید. طبق نتایج آماری بیشترین عملکرد مربوط به مصرف 5 کیلوگرم در هکتار نانو کود خضرا می باشد که نسبت به شاهد 42.5 درصد عملکرد بیشتری داشت. همچنین شاهد (عدم مصرف کودهای آهن دار) وزن هزار دانه ی بیشتری داشته و روش مصرف خاکی نسبت به محلول پاشی اثر معنی داری بر افزایش وزن هزار دانه به میزان 7.45 درصد داشت.. نانو کود آهن بیوزر و خضراء نسبت به سکوسترین آهن اثر معنی داری بر افزایش درصد روغن در بذر سویا به میزان 15.53 درصد داشت. مشخص شد که بکارگیری کودهای آهن موجب افزایش میزان آهن در تمامی تیمارهای کودی شد. بیشترین اثر را بر افزایش آهن در برگ سویا، محلولپاشی 15 کیلوگرم در هکتار سکوسترین آهن داشت. مصرف خاکی 5 کیلوگرم در هکتار کود سکوسترین و 5 و 15 کیلوگرم در هکتار سولفات آهن، نسبت به مصرف خاکی 10 کیلوگرم در هکتار سکوسترین آهن باعث افزایش معنی دار آهن به میزان 55.5 درصد در بذر سویا شد.