از رایج ترین روش های تولید مس در دنیا می توان به روش ذوب کنسانتره و تهیه مات و تبدیل مات به بلیستر اشاره کرد. کنورتر پیرس-اسمیت بیش از صد سال است که در این روش نقش اصلی را به عهده دارد اما عوامل محدود کننده مانند ترکیب شیمیایی نامناسب سرباره، اتلاف مس, تشکیل مگنتیت و رسوب آن در بدنه کنورترها استفاده از حداکثر ظرفیت این کوره ها را غیر ممکن ساخته است. با کنترل ترکیب شیمیایی و تشکیل یک لایه نازک مگنتیت بر جداره نسوز کنورتر, این جداره محافظت خواهد شد اما معمولاً رسوب مگنتیت از کنترل خارج شده و مشکلات پیامد را پدید می آورد همچنین مگنتیت با اثر بر سیالیت و خواص سرباره جدایش آن را مختل می سازد و اتلاف مس را افزایش می دهد. در کارخانه ذوب مس خاتون آباد که کنسانتره را به روش تشعشعی ذوب نموده و با استفاده از سه کنورتر پیرس-اسمیت به بلیستر تبدیل می کند نیز مشکل بالاآمدگی دیواره کوره ها و کاهش حجم آنها، اتلاف بیش از حد مس و عملیات ناپایدار تبدیل پدیدار شده بود. لذا این پژوهش به جهت بررسی ترکیب شیمیایی سرباره کنورتور, بهبود آن, کاهش اتلاف مس و کنترل رسوبات انجام شده است. در این تحقیق عوامل موثر در کنترل ترکیب شیمیایی سرباره, کاهش اتلاف و علل تشکیل رسوب و ارائه راه های کنترل کننده انجام شده است. با بررسی سیکلهای کاری مختلف کنورتر مشخص گردید که اندازه دانه سیلیس مصرفی بین 20-15 میلی متر بهترین اثر را در کاهش رسوب مگنیتیت دارد و برای تکمیل واکنش تشکیل سرباره 1/1 برابر میزان سیلیس تئوری باید شارژ گردد. همچنین مشخص گردید که اگر نسبت fe/sio2 سرباره تولیدی در حد 2/1-9/1کنترل شود تشکیل رسوب مگنتیت آزاد حداقل خواهد بود و با کاهش عیار مات مصرفی از درصد مگنتیت سرباره تولیدی کاسته خواهد شد. همچنین افزایش فایالیت و کاهش مگنتیت کاهش اتلاف مس در سرباره را در پی دارد.