خانه های تاریخی، به عنوان یکی از ذخایر میراث فرهنگی، روایتگر فرهنگ بومی و شاخص هویت و موجودیت جامعه ی ایرانی هستندکه حراست و حفاظت از آن ها حائز اهمیت است. از ارزشمندترین بناهای تاریخی استان مازندران نیز می توان به خانه های به جا مانده از دوره ی قاجار اشاره نمود که بیانگر ارزش های منطقه ای و ملی هستند. شهر آمل به عنوان یکی از شهرهای مهم این استان، دارای آثار و ابنیه ی تاریخی زیادی است که از آن جمله می توان به خانه های قاجاری این شهر با ویژگی های منحصربه فردی به ویژه در سطح این استان اشاره نمود. از این رو، در این پژوهش با انتخاب یکی از خانه های تاریخی شهر آمل به نام «خانه ی قریشی» که در بافت قدیم قرار گرفته، گامی در جهت شناخت و ارزیابی کالبدی یکی از ثروت های فرهنگی این منطقه برداشته شده است. اهداف این پژوهش، شناخت پیشینه و وضعیت موجود این خانه، آسیب شناسی و در نهایت ارائه ی طرح حفاظت، مرمت و احیا بوده که جهت دستیابی به آن، از روش میدانی و کتابخانه ای برای گردآوری داده ها استفاده شده و روش تجزیه و تحلیل داده ها توصیفی و تحلیلی بوده است. پس ازبررسی های انجام شده در مراحل شناخت، آسیب شناسی و ارائه ی طرح حفاظت و مرمت، به منظور احیای این خانه، طرح پیشنهادی با عنوان «بنیاد آمل شناسی» ارائه شده است که با توجه به مسکونی بودن بافت و وجود خانه های تاریخی متعدد می تواند نمونه ای در جهت الگوسازی برای سایر مالکین باشد.