در فصل زمستان با استقرار هوای سرد بر سطح زمین مصرف گاز از سوی مصرف کنندگان غیر نیروگاهی افزایش می یابد. در این شرایط تأمین گاز مصرفی نیروگاه ها با محدودیت جدی روبرو می شود و نیروگاه ها می بایست با استفاده از سوخت دوم خود که عمدتا گازوئیل و مازوت می باشد، بهره برداری شوند. به دلیل محدودیت های اجرایی که بر انتقال سوخت دوم حاکم است اگر به هر دلیلی زمان استفاده از سوخت طولانی شود نیروگاه ها با کمبود سوخت و خطر خاموشی مواجه خواهند شد. برای رسیدن به یک جواب شدنی باید محدودیت های شبکه برق و محدودیت های انتقال سوخت را با هم در نظر گرفت. در این پایان نامه دو مسأله برنامه ریزی کوتاه مدت تأمین سوخت نیروگاه های حرارتی با در نظر گرفتن امنیت شبکه و اولویت بندی تأمین سوخت مایع واحدهای تولید پراکنده جهت تأمین بخشی از بار پیک تابستانی شبکه مورد مطالعه قرار گرفته است. مسأله اول با هدف تأمین انرژی الکتریکی مورد نیاز شبکه با کمترین هزینه و بدون به خطر انداختن امنیت شبکه انجام شده است. در این راستا جهت بررسی قید امنیت شبکه از دو مدل پخش بار مستقیم و متناوب استفاده شده است. در مدل پخش بار مستقیم، محدودیت های شبکه انتقال برق در هر ساعت در حالت بهره برداری عادی و اضطراری مورد ارزیابی قرار گرفته است. در صورتی که از قید امنیت شبکه تخطی گردد، با استفاده از ضرایب جابجایی تولید نیروگاه های حرارتی، میزان تولید و متناسب با آن سوخت تحویلی به نیروگاه ها اصلاح می گردد. در مدل پخش بار متناوب علاوه بر محدودیت های شبکه انتقال برق، محدودیت ولتاژ در شین های شبکه نیز در مسأله لحاظ شده است. ضمن آنکه با در نظر گرفتن تلفات شبکه برق مدل دقیق تری از مسأله ارائه شده است. با توجه به مشکل اوج بار شبکه برق کشور در فصل تابستان و بروز خاموشی ها در این ساعات، می توان از ظرفیت واحدهای تولید پراکنده کارخانجات جهت کاهش اوج بار شبکه استفاده کرد. در این راستا تعیین میزان سوخت تخصیص داده شده به هر کارخانه بر عهده شرکت توانیر و تأمین سوخت توسط شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده-های نفتی انجام می پذیرد. در این تحقیق، مسأله برنامه ریزی سوخت واحدهای تولید پراکنده کارخانجات و پخش بار اقتصادی بین آنها با لحاظ نمودن هزینه های انتقال سوخت، جهت دستیابی به کمترین هزینه و در عین حال حفظ امنیت شبکه برق نیز صورت گرفته است.