اخیراً سیستم های رهایش دارو و سیستم های نانو ذره ای به عنوان حمل کننده های مناسب توجه زیادی را به خود جلب کرده اند. سیستم های رهایش دارو روش هایی برای اطمینان حاصل کردن از رسیدن دارو به مناطق مورد نیاز در بدن مورد استفاده قرار می گیرند. پلیمرهای طبیعی از قبیل پروتئین ها توجه زیادی را به علت داشتن خواص زیست سازگاری با موجودات زنده به خود جلب کرده است. از این میان الیاف ابریشم به دلیل داشتن خواص خوبی از قبیل جمله جرم مخصوص کم ، استحکام و مقاومت حرارتی بالا مورد توجه محققان در زمینه نساجی و پزشکی قرار گرفته است. فیبروئین ابریشم را می توان به عنوان ماتریس مناسبی برای رهایش دارو در یک ساختار نانوذره ای رهایش دارو استفاده نمود. در این پروژه نانوذرات فیبروئین ابریشم حاوی سالیسیلیک اسید از روش دسولواتاسیون (desolvation) تهیه شد و از dmso به عنوان عامل دسولواتسیون استفاده شد. مورفولوژی ساختار نهایی توسط میکروسکوپ الکترونی پویشی (sem)مشاهده گردید. تغییرات ساختاری و ترکیب شیمیایی با استفاده از روش اسپکتروسکوپی مادون قرمز انتقالی فوریه (ftir) مورد بررسی قرار گرفت. همچنین اندازه ذرات توسط پراش نور دینامیک (dls) تعیین گردید. در ادامه رهایش سالیسیلیک اسید به عنوان مدل دارویی در بافر فسفات در دو دمای محیط و دمای بدن انسان اندازه گیری شد. نتایج حاصل از رهایش نشان داد که در ابتدا، سرعت رهایش دارو بالا می باشد، که ناشی از داروهایی است که نزدیک به سطح جذب شده اند .با گذر زمان، کاهش در سرعت رهایش دارو مشاهده گردید که مربوط به داروهای حبس شده در داخل نانوذرات می باشد. در انتها مقدار دارو به یک حالت تعادل رسید. مطالعات آزادسازی سازگاری خوبی با مدل رهایش کورس میر-پپاس داشتند.