استفاده از غشا به منظور شیرین سازی گاز طیبعی یکی از فرآیندهای اساسی است که در سال های اخیر مورد توجه فراوانی قرار گرفته است. مطالعات انجام شده نشان می دهد که غشاهای شبکه آمیخته از پتانسیل بالایی در این زمینه برخوردارند. در این پژوهش غشاهای جداسازی گاز آمیزه ای پلی ایمید/ پلی اتیلن گلایکول و شبکه آمیخته ای پلی ایمید/ پلی اتیلن گلایکول- زئولیت zsm-5 به روش تبخیر حلال تهیه گردیدند. با افزایش 5-1 درصد وزنی پلی اتیلن گلایکول تروایی گاز دی اکسید کربن و گزینش پذیری زوج گاز دی اکسید کربن/ متان در فشار 10 بار از barrer 6898/7 و 7419/33 در غشای ماتریمید خالص به barrer 5748/9 و 8452/39 در غشای حاوی %5 پلی اتیلن گلایکول افزایش یافت. آزمون ft-ir وجود پیوندهای ضعیف هیدروژنی میان دو پلیمر و آزمون dsc نیمه امتزاج پذیر بودن آمیزه های پلیمری را نشان دادند. نتایج آزمون sem افزایش تخلخل غشا را با افزایش درصد وزنی پلی اتیلن گلایکول تائید کرد. از زئولیت zsm-5 کلسینه شده به منظور ساخت غشاهای شبکه آمیخته استفاده شد. حضور همزمان پلی اتیلن گلایکول و زئولیت zsm-5 تا %5 وزنی در شبکه پلی ایمیدی، افزایش قابل توجه تراوایی گاز دی اکسید کربن و نیز گزینش پذیری غشاهای شبکه آمیخته نسبت به زوج گاز دی اکسید کربن/ متان را به دنبال داشت. به طوریکه تراوایی دی اکسید کربن و گزینش پذیری برای غشاهای شبکه آمیخته در فشار 10 بار به ترتیب از barrer 5748/9 و 8452/39 برای غشای آمیزه ای حاوی %5 پلی اتیلن گلایکول و barrer 6315/8 و 5669/52 برای غشای شبکه آمیخته حاوی %5 زئولیت به barrer 5287/11 و 0140/60 برای غشای حاوی %5 پلی اتیلن گلایکول و %5 زئولیت رسید. اثر فرآیند کلسینه کردن بر زئولیت zsm-5 توسط آزمون های ft-ir و fesem مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمون sem غشاهای شبکه آمیخته توزیع مناسب ذرات در ماتریس پلیمری را در حضور 5-1 درصد وزنی پلی اتیلن گلایکول نشان می دهد.