از دیرباز میدان های شهری نقش مهمی در شکل گیری مراکز شهرها بوده اند. مداخلاتی که در مراکز شهرها تحت تأثیر مدرنیته با رویکرد بهبود وضعیت ترافیک در ایران صورت گرفت، پیوستگی مراکز شهرها را دچار مشکلات جدی ساخت و منجر به کاهش کیفیت های فضایی میدان های شهری گردید. این مداخلات با کاهش کیفیت فضاهای گذشته، فضاهای گمشده را ایجاد کرده است. میدان شهید مطهری شهر قم به عنوان یکی از اولین میادین دوران پهلوی در این شهر، محل به هم رسیدن نظام های مختلف حرکتی بوده و یکی از مجموعه فضاهای مرکز شهر را تشکیل می دهد. به علت مداخلات جدید، پیوستگی میدان با فضاهای پیرامون از دست رفته و کیفیت های فضایی یک میدان شهری را نیز از دست داده است. این پژوهش با طرح این پرسش که، چگونه می توان با ایجاد پیوندهای کالبدی بین فضاهای شهری پیوستگی ایجاد کرد، در پی یافتن ویژگی هایی از فضا است که بتوانند باعث ایجاد پیوند بین فضاها شوند. این پژوهش تلاش داشته است تا با رجوع به ادبیات طراحی شهری با تاکید بر نظریه پیوند پاسخی برای این پرسش ارائه دهد. به طور کلی می توان گفت، فضاها از طریق اثراتی که محورها، کانون ها و خطوطی فرضی بر روی کالبد می گذرند، پیوند ایجاد می کنند. پژوهش از نوع کاربردی و روش پژوهش تحلیل محتوایی نظریه پیوند است.