یکی از اساسی ترین و در عین حال پرهزینه ترین تبعات وقوع زلزله، آسیب پست های انتقال برق فشار قوی و به دنبال آن قطع برق در مناطق آسیب دیده می باشد. تحقیقات نشان داده است که خرابی مقره های عایق (از جنس سرامیک یا چینی ترد) و شکستگی اتصالات انتهایی کنداکتور (کابل) از عمده ترین مودهای خرابی تجهیزات موجود در پست های برق فشار قوی می باشند. در مطالعه حاضر به واسطه بکارگیری فناوری جداسازی و به طور خاص جداگر اصطکاکی آونگی (fps)، عملکرد لرزه ای ترانس ولتاژ خازنی و برق گیر مستقر در کنار آن که یکی از محتمل ترین گزینه های تخریب مابین تجهیزات پست برق فشار قوی می باشند را بررسی نمودیم. در این راستا، با اعمال رکوردهای مقیاس شده براساس بیشینه تغییرمکان جنبش زمین (pgd) و طبق روش تحلیل دینامیکی فزاینده (ida)، پاسخ لرزه ای تجهیزات به ازای دو مود خرابی گذر تنش پای مقره و همچنین کشیدگی کابل از مقادیر مجاز، تعیین گردید. سپس با تعریف دو وضعیت متفاوت مرتبط با نصب جداگر اصطکاکی آونگی در پای هر یک از دو تجهیز مذکور، کارایی فناوری جداسازی در کاهش پاسخ تجهیزات مورد ارزیابی قرار گرفت. به علاوه، با تعریف مقادیر مختلف فاصله میان لغزنده اصطکاکی جداگر و لبه های جداگر، اثر تغییرمکان لغزنده بر پاسخ لرزه ای تجهیزات نیز مورد بررسی قرار گرفت. در پایان مشخص گردید که نصب جداگر اصطکاکی در پای برق گیر، بر نصب آن در پای ترانس ولتاژ برتری دارد و به طور چشمگیری پاسخ مجموعه تجهیزات را کاهش می دهد. همچنین افزایش فاصله میان لغزنده و لبه های جداگر تا مقدار بهینه آن، قادر است بر اثربخشی جداگر اصطکاکی در کاهش پاسخ تجهیز بیفزاید.