دشت کاشان با اقلیم خشک و نیمه¬خشک یکی از دشت¬هایی است که با افزایش برداشت چشمگیر آب زیرزمینی در سال های اخیر روبرو بوده است. به¬طور میانگین افت سطح سفره-های آب زیرزمینی در بیست سال گذشته، سالانه 1/75متر بوده است. هدف از پژوهش حاضر تحلیل و کلاس¬بندی تغییرات مکانی پارامترهای اقلیمی منطقه با استفاده از شاخص-های خشکی ترانسو، تداوم خشکسالی، دهک دوم (استمرار خشکسالی) و بارش استاندارد (spi)، طبقه¬بندی پارامترهای کمی و کیفی آب زیرزمینی نظیر افت سالانه آب، ec و sar، شبیه سازی و پیش بینی پارامترهای مورد مطالعه با استفاده از نرم¬افزارهای arc gis، spss و surfer، و تهیه نقشه بیابان¬زایی بر اساس مدل imdpa می¬باشد. در این پژوهش از آمار اقلیمی سال¬های 1975 تا 2010 به صورت سه دوره16 ساله و 2 دوره10 ساله استفاده شده است. به طوری ¬که بتوان با استفاده از این نتایج برنامه¬ریزی صحیحی نسبت به بهره¬برداری از منابع آب زیرزمینی منطقه و تعیین نقاط با کیفیت و کمیت جهت استحصال آب و نیز مناطق بحرانی و غیر قابل شرب تدوین نمود. در نهایت برای نمایش روند بیابان¬زدایی، نقشه¬هایی از هر پارامتر و شاخص¬ در هر دوره تهیه شد. نتایج حاکی از آن است که منطقه مطالعاتی از نظر شدت رخداد بیابانزایی براساس شاخص اقلیم به پنج گروه: غیر قابل ملاحظه، کم، متوسط، شدید، بسیار شدید، و از نظر کمیت و کیفیت آب زیرزمینی به چهار گروه: کم، متوسط، شدید، بسیار شدید تقسیم شد.